به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ این‌طور که شواهد موجود نشان می‌دهند جهت بهبود فرآیندهای سازشی شکمبه در دوره انتقال، به افزایش طول پرزها و همچنین افزایش نواحی جذبی آنها نیازمندیم. همچنین جمعیت میکروبی شکمبه برای برقراری اکوسیستم پایداری از باکتری‌های آمیلولیتیک (مصرف‌کننده نشاسته) نیازمند صرف زمان کافی هستند.
باکتری‌های مذکور که شامل استرپتوکوکوس بوویس و گونه‌های لاکتوباسیلوس می‌باشند، مقدار بالایی اسید لاکتیک تولید کرده که باعث کاهش شدید اسیدیته محیط شکمبه خواهد شد.
باکتری‌های مصرف‌کننده اسید لاکتیک مانند مگاسفرا السدنی، سلنوموناس رومیناتوم و گونه‌های ویونلا مقادیری از اسید لاکتیک را به پروپیونات تبدیل نموده و با این کار باعث برقراری تعادل در اثرات نشاسته بر اسیدیته شکمبه می‌گردند.
پایین بودن پی‌اچ شکمبه کمتر از 6 موجب اختلال در هضم فیبرها شده و مصرف ماده خشک در اسیدوز تحت بالینی کاهش می‌یابد.