به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور، آبزیان و حیوانات خانگی»؛ می‌توان نمونه‌ها را از مایعات جنینی و محتویات معده فتوس تازه سقط شده تهیه کرد. اگر فتوس قابل دسترس نباشد، می‌توان از موکوس مهبلی گاو‌های مظنون استفاده نمود.
موکوس را می‌توان با اسپیکلوم و یک قاشقک و یا با سرم فیزیولوژی شست و شو و جمع‌آوری کرد. در این حالت نمونه‌هایی که بیشتر جواب مثبت می‌دهند عبارت‌اند از:
1- گاو‌ها و تلیسه‌هایی که در خلال دوره پیش فحلی (پرواستروس) هستند (یک هفته قبل از فحلی که گردن رحم شل است)
2- گاو‌ها و تلیسه‌هایی که 7 تا 21 روز قبل، برای اولین بار در معرض عفونت قرار گرفته‌اند.
3- گاو‌ها یا تلیسه‌هایی که ترشحات موکوسی چرکی دارند، یا در معاینه رکتال، مشخص شده است که چرک در رحم آن‌ها وجود دارد.
4- گاو‌های آبستن 3 تا 5 ماهه
علاوه براین، با شست وشوی واژن یا با خراش دادن گردن رحم با استفاده از پیپت تلقیح مصنوعی یا برس فلزی می‌توان نمونه‌ها را تهیه کرد. همچنین می‌توان از مواد غلاف آلت تناسلی گاو‌های نر نمونه‌گیری کرد.
ترشحات غلاف قضیب را می‌توان با پی پت تلقیح مصنوعی، لاواژ غلاف قضیب، شست و شوی واژن مصنوعی بعد از جمع‌آوری منی یا با وارد کردن سرم فیزیولوژی و شست وشو دادن غلاف آلت تناسلی جمع‌آوری کرد.
باید مراقبت نمود که نمونه‌ها به مدفوع آلوده نشوند، چراکه امکان دارد تک‌یاخته‌های روده در مدفوع موجود باشند و ما را دچار اشتباه کنند. برای جلوگیری از آلوده شدن نمونه‌ها، باید ناحیه فرج تمیز شود، اما نباید برای این کار از مواد ضدعفونی استفاده گردد چراکه این کار تشخیص عامل را با مشکل مواجه می‌کند.
نمونه‌ها را باید در کمتر از 24 ساعت به آزمایشگاه ارسال کرد و از محیط انتقالی که حاوی آنتی‌بیوتیک است باید استفاده نمود. در زمان ارسال باید توجه نمود که نمونه‌ها در معرض نور قرار نگیرند و دمای بسته ارسال نمونه بالای 5 درجه سانتی‌گراد و زیر 38 درجه سانتی‌گراد باشد.
تشخیص جرم تریکومونیازیس با بررسی مستقیم یا به وسیله کشت دادن
یک روش تجربی جهت تشخیص تریکومونیازیس، به‌عنوان عامل مشکلات تولیدمثلی در یک گله، بر اساس اخذ سابقه بالینی، سقط زود هنگام، بازگشت به فحلی یا چرخه استروس نامنظم، می‌باشد.
تأیید آلودگی بستگی به تشخیص ارگانیسم در مایع جفت، محتویات شیردان جنین سقط شده، نمونه‌های به‌دست آمده از شست وشوی رحم، ترشحات پیومترا، موکوس واژن یا ترشحات قضیب گله آلوده دارد.
مطمئن‌ترین نمونه‌ها برای تشخیص، مواد حاصل از شست و شو یا تخریش قضیب و واژن می‌باشد.
تعداد ارگانیسم‌ها در شرایط مختلف، متفاوت است. به طوری که تعداد آن‌ها در جنین سقط شده، در رحم (چند روز پس از سقط) و گاوی که به‌تازگی عفونی شده است، زیاد می‌باشد.
همچنین 20-12 روز پس از آلودگی، تعداد این اجرام در موکوس واژن، بسیار زیاد است. در گاو نر آلوده، T.foetus در مخاط پرپیپوس و پنیس حضور داشته و به بافت زیر مخاطی هجوم نمی‌برند. معمولاً توصیه می‌شود که 1 هفته پس از آخرین جفت‌گیری از غلاف قضیب نمونه‌برداری شود.