به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ برای اولین بار محققیان نروژی تئوری نقش تفاوت کاتیون و آنیون جیره در بیماری‌زایی تب شیر، را مطرح کردند. آنها دریافتند که جیره‌های حاوی سطوح بالای سدیم و پتاسیم و سطوح پایین کلر و سولفور باعث افزایش احتمال وقوع تب شیر خواهند شد، در حالی‌که جیره‌های دارای سطوح بالای کلر و سولفور و سطوح پایین سدیم و پتاسیم، یا جیره‌های دارای نمک‌های آنیونی وقوع تب شیر را کاهش خواهند داد.
افزایش پتاسیم جیره ممکن است سبب بروز هیپرکلسمی شود. هنگامی‌که آنیون‌ها جذب می‌شوند جهت خنثی شدن بار یونی بطور عمومی غلظت H+ مثبت افزایش یافته و اسیدوز رخ خواهد داد.
اضافه کردن نمک‌های آنیونیک باعث می‌شود PH خون و ادرار کاهش یافته و درصورتی که PH ادرار بین 5.5 تا 6.2 باشد اسیدوز خفیف قابل قبول است و نباید کمتر از 5.5 باشد. کلرید آمونیوم بهتر از سولفات آمونیوم در جیره است.
وارد کردن به حیوان به یک اسیدوز متابولیکی خفیف بوسیله اضافه کردن CL- , SO4- به جیره پیش از زایمان می‌توان حساسیت بافت‌ها را به پاراتورمون بالا برده، بنابراین اضافه کردن نمک‌های آنیونی به جیره بازجذب کلسیم از استخوان‌ها و ساخت D3 را افزایش می‌دهد.
آنچه که باعث بروز تب شیر می‌شود آلکالوز متابولیکی است که بر اثر ناتوانی بافت‌های بدن دام و دادن پاسخ مناسب به هورمون‌های پاراتیروئید می‌باشد. نمک‌های کلرور در مقایسه با نمک‌های سولفاته، اسیدوژنیک‌تر هستند.
(کلرید کلسیم 1.5% و سولفات منیزیم 1.7% و کلرید آمونیوم 0.8%) بهترین روش مصرف نمک‌های آنیونی در خوراک، تغذیه دام با خوراک پلت شده می‌باشد. حداقل باید 10 روز از جیره آنیونی در جیره قبل از زایش استفاده نمود. جیره‌های آنیونی باعث کاهش خیز پستان یا ادم در گاوهای شکم اول، خواهند شد.