پرورش طیور بدون پر

به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ یکی از موارد جدیدی که امروزه مطرح شده، پرورش نژادی از مرغ‌هاست که بدن آن‌ها کاملاً عاری از پر می‌باشد. این نژادها با نام‌های متفاوتی Featherless Chicken، Totally Naked Rooster یاد می‌شوند.

تولید این نژادها با واکنش‌های متفاوتی در محافل علمی روبرو شده است.

برخی از مخالفان، نژادها را حاصل دستکاری ژنتیکی و دخالت در کار خلقت دانسته و آن را عملی وحشیانه و غیر اخلاقی نام برده‌اند در حالی که دکتر کاهنر معتقد است که این نژادها با آمیخته‌گری به وجود آمده‌اند.

مزایای پرورش مرغ‌های بدون پر

• افزایش راندمان در مناطق گرمسیر:

کاهنر بیان می‌کند که به علت کاهش رشد جوجه‌ها در آب و هوای گرم هزینه تولید گوشت مرغ در نقاط گرمسیر افزایش می‌یابد. به علت عدم وجود پر در این نژادها مقاومت گرمایی در آن‌ها افزایش یافته و در شرایط گرم راندمان افزایش می‌یابد. البته این پرندگان نسبت به سویه‌های پر تولید سرعت رشد بالایی ندارند ولی در مناطق گرم دارای راندمان بالاتری نسبت به این سویه‌ها هستند.

• صرفه‌جویی در هزینه‌ها:

تولید این پرندگان موجب صرفه‌جویی در موارد مختلفی در مناطق گرمسیر می‌شود:

- صرفه‌جویی در هزینه‌های مربوط به حرارت سالن: 

چنانکه بیان شد این نژادها با داشتن تحمل حرارتی بیشتر موجب می‌شوند که در هزینه‌های سنگین خنک کردن سالن صرفه‌جویی شود.

- صرفه‌جویی در هزینه‌های مربوط به خوراک:

در قسمت‌های گذشته بیان شد که پر دارای مقادیر بالایی پروتئین می‌باشد که این پروتئین از خوراک تامین می‌شود همچنین در شرایط گرمایی احتیاج به تغلیظ جیره کمتر شده و هزینه خوراک مصرفی به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد.

- صرفه‌جویی در هزینه‌های مربوط به پرکنی:

علاوه بر صرفه‌جویی نام برده شده به علت عدم وجود پر، هزینه‌های مربوط به پر کنی لاشه ازبین می‌رود که می‌تواند موجب کاهش هزینه تولید و کاهش قیمت گوشت تولیدی شود.

بیشتر بدانیم:

کیفیت هوا و تهویه در سالن‌های پرورش مرغ گوشتی

معرفی محبوبترین نژادهای مرغ و خروس زینتی در دنیا

معایب پرورش مرغ‌های بدون پر

• نیاز به کنترل شدید دمای داخل آشیانه در سایر مناطق:

از آنجایی که پر به عنوان یک عایق برای بدن عمل می‌کند هم در گرما و هم در سرما از تغییر دمای بدن جلوگیری می‌کند. در این نژادها به علت عدم وجود پر با تغییر شدید دما، دمای بدن به سرعت تغییر کرده که می‌تواند مضر باشد. به ویژه کاهش دما در مناطقی که دارای شب‌های سرد و روزهای گرم می‌باشند کنترل دمای داخل سالن مخصوصاً در شب حائز اهمیت فراوان است.

• افزایش احتمال ایجاد صدمات پوستی و بیماری‌های انگلی:

پوست بدن پرندگان به طورکلی نازک است در جوجه‌های گوشتی به علت رشد سریع بدن ضخامت پوست کمتر از سایر پرندگان است. در این نژادها به علت عدم وجود فولیکول‌های پر، ضخامت باز هم کمتر می‌شود به علاوه یکی از وظایف پر محافظت از بدن در برابر عوامل خارجی مانند ضربات است این دو عامل (نازکی پوست و عدم وجود محافظت پوست توسط پر) موجب می‌شود که پوست این پرندگان در معرض زخم‌ها و خراش‌ها و همچنین بیماری‌های انگلی قرار گیرد که نیاز به مدیریت سالن و بستر را افزایش می‌دهد.

• کاهش توانایی جفت‌گیری در خروس‌ها و مرغ‌ها:

در هنگام جفت‌گیری پر نقش مهمی به ویژه در خروس‌ها ایفا می‌کند، خروس‌ها به وسیلهٔ بال زدن تعادل خود را هنگام جفت‌گیری حفظ می‌کنند که با حذف پر این توانایی از بین می‌رود.

• گمراه شدن پرندگان در تشخیص سلسله مراتب اجتماعی:

عدم وجود پر موجب می‌شود که پرندگان در تشخیص سلسله مراتب اجتماعی یکدیگر دچار مشکل شوند که دو مورد اخیر در گله‌های مادر ایجاد مشکل می‌کند.

همان‌طور که بیان شد پر یکی از اجزای بسیار مهم در بدن پرنده می‌باشد و در نتیجه مدیریت پر می‌تواند در موفقیت یک واحد تولیدی نقش تعیین‌کننده داشته باشد.

از آنجایی که درصد بالایی از پر را پروتئین تشکیل می‌دهد لذا با حذف پر می‌توان در مصرف پروتئین گران قیمت صرفه‌جویی کرد که این امر می‌تواند موجب افزایش بهره اقتصادی واحد تولیدی گردد. برای کاهش و یا حذف پوشش پر می‌توان از ژن‌های موثر بر خصوصیات پر از جمله گردن لخت، پر مجعد، رشد دیر پرها و دیگر ژن‌ها بهره گرفت. چنان که مرغ‌های کاملاً بدون پر از آمیخته‌گری یک نژاد گوشتی و نژاد گردن لخت به وجود آمده‌اند. البته در مورد استفاده گسترده از این نژادها مسائل مختلفی باید مورد بررسی قرار گیرد که باید در کشور مورد توجه قرار گیرد همچنین برای پرورش مرغ‌های مادر این نژادها در کشور نیاز به استفاده گسترده از تکنیک تلقیح مصنوعی به علت عدم توانایی در جفت‌گیری وجود دارد و نیز باید امکان پرورش آن‌ها در مناطق مختلف آب و هوایی کشور بررسی شود و در صورت امکان پرورش این نژادها به ویژه در مناطق گرمسیر کشور توسعه یابد.

منبع: فصل‌نامهٔ بهداشت حیوانات