به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ قرقاول نژاد سیامی با نام علمی (diardi Lophura) شناخته می‌شود که بومی مناطق جنوب شرق آسیا، شرق کشور میانمار، مرکز و شرق کشور تایلند، مرکز و جنوب کشور لائوس، شمال و مرکز کشور کامبوج و مرکز کشور ویتنام می‌باشد. البته قرقاول سیامی را بیشتر با نام (fireback) می‌شناسند، نام fireback به پرهای زرد رنگی که در وسط پشت این پرنده است، اشاره می‌کند. قرقاول نژاد سیامی پرنده ملی کشور تایلند است.
خصوصیات ظاهری قرقاول سیامی
طول بدن قرقاول سیامی نر در حدود ۸۰ سانتی‌متر که ۳۳ الی ۳۶ سانتی‌متر از آن طول دم پرنده می‌باشد، این نژاد جثه‌ای نسبتاً بزرگ دارد، رنگ زمینه بدن خاکستری است، پرهای ناحیه سینه، گردن و قسمت فوقانی پشت به خاکستری رنگ است، پرهای ناحیه شکم و سر به سیاه رنگ بوده و پوست صورت به رنگ قرمز (سرخ) می‌باشد، قرقاول‌های سیامی دارای تاجی زیبا و بزرگ به رنگ سیاه و بنفش و سفید به طول ۹ سانتی‌متر بر روی سر هستند که در مواقع بروز خطر و هنگامی‌که پرنده هیجان‌زده است به شکلی بر افراشته درمی‌آید، عنبیه چشم به رنگ سیاه بوده، دم بلند و منحنی شکل به رنگ سیاه با حاشیه‌ای آبی فولادی رنگ است، پاهای پرنده بلند و به رنگ قرمز (سرخ) می‌باشد.
طول بدن قرقاول سیامی ماده حدود ۶۰ سانتی‌متر است که ۲۲ الی ۲۶ سانتی‌متر از آن طول دم پرنده می‌باشد. سیامی‌های ماده رنگی مایل به قهوه‌ای دارند و پرهای ناحیه بال و دم به رنگ سیاه است، رنگ صورت قرمز (سرخ) می‌باشد، عنبیه چشم به سیاه رنگ و پاها بلند و به قرمز رنگ است.
زیستگاه طبیعی
زیستگاه‌های طبیعی قرقاول سیامی شامل جنگل‌های سبز و نیمه سبز، جنگل‌های بامبو است. اغلب در حاشیه جاده‌ها به‌چشم می‌خورند. قرقاول‌های نژاد سیامی اکثراً در مناطق با ارتفاع ۵۰۰ الی ۸۰۰ متر از سطح دریا و گاهی اوقات تا ۱۱۵۰ متر ارتفاع از سطح دریا دیده می‌شوند.
وضعیت بقاء
باتوجه به ازبین رفتن زیستگاه‌های طبیعی قرقاول سیامی و شکار بیش از حد این پرنده، به‌خصوص در نیم قرن گذشته، این نژاد در لیست گونه‌های در معرض تهدید قرار گرفته است.
اکنون قرقاول سیامی در دو منطقه پارک ملی (Nam Bai Cat) در کشور ویتنام و پارک ملی (Xe Pian) در کشور لائوس تحت حفاظت است.
محل نگهداری قرقاول سیامی
برای نگهداری از یک جفت قرقاول سیامی به فضایی حداقل ۱۰ مترمربعی نیاز است. ازآنجایی‌که قرقاول‌ها پرندگانی بدقلق بوده و دیر رام می‌شوند، در صورتی‌که در محیط باز آزاد باشند معمولاً فرار می‌کنند بنابراین حتماً باید مکان نگهداری از آنها فضای محصور و پوشیده شده از طوری فلزی و مسقف باشد، علاوه بر این برای حفظ سلامت پاهای قرقاول سیامی و جلوگیری از نفوذ رطوبت باید بستر لانه، پوشیده شده از مواد عایق طبیعی مانند کاه و کلش و یا خاک دستی باشد.
تغذیه قرقاول
تصور می‌شود قرقاول سیامی پرنده‌ای همه‌چیزخوار است و در زیستگاه طبیعی خود از دانه‌ها، میوه‌ها، توت‌ها، لارو حشرات، حشرات و خرچنگ‌های کوچک روی زمین تغذیه می‌کند.
در اسارت نیز می‌توان این پرنده را با جیره‌ای تشکیل شده از: دانه غلات، دان صنعتی ماکیان، پلیت قرقاول، کنسانتره، حشرات زنده، میوه‌ها و سبزیجات تازه تغذیه کرد.
زاد و ولد
اطلاعات کمی در مورد رفتارهای تولیدمثلی قرقاول سیامی در طبیعت دردست داریم، فصل تولیدمثل در زیستگاه طبیعی در شروع فصول گرم سال بین ماه‌های آوریل تا ژوئن می‌باشد، درطول این فصل، سیامی نر با انجام رفتارهای تولیدمثلی و حرکات نمایشی تلاش می‌کند تا نظر سیامی ماده را جلب کند، در مرحله دوم جنس ماده لانه‌سازی بین تنه پوسیده درختان و یا در بین درختچه‌ها و بر روی زمین را شروع می‌کند، سیامی ماده در هر تخمگذاری حدود ۴ الی ۸ عدد تخم می‌گذارد، زمان بیرون آمدن جوجه‌ها از تخم ۲۴ الی ۲۵ روز بعد از خوابیدن ماده بر روی تخم‌ها است.
گردآوری و تنظیم: پرنده جنگل