روش تولک‌بردن اجباری به سبک کالیفرنیایی یکی از روش‌های رایج در مدیریت مرغ‌های تخمگذار مسن است که با محروم‌سازی از غذا یا آب انجام می‌شود. این روش با وجود اثرات اقتصادی، با چالش‌های رفاهی و اخلاقی جدی همراه است.
هدف از پرریزی اجباری (تولک بردن) پرندگان بهبود کیفیت تخم‌مرغ یا تغییر دوره تولید مرغ‌ها می‌باشد.
تولکی (پر ریزان) راهی برای تجدید پرهای پرنده و نگه داشتن پرنده در شرایط ایده‌آل است. این امر باعث پرواز کارآمد، تنظیم حرارت بدن، حفاظت از عوامل محیطی و یا تولیدمثل (جفت یابی) مناسب می‌شود.
در تولک بی‌موقع قناری، پرنده خارج از فصل مربوط گرفتار تولک می‌شود و این را نباید بعنوان یک بیماری تلقی کرد بلکه بروز آن در اثر عدم رعایت بعضی از شرایط زندگی قناری و یا از آثار و عواقب ابتلا به یک مرض دیگر است.
پولت تخم گذار در ۲۰ - ۱۸ هفتگی تخمگذاری را شروع می‌کند و در حدود ۳۵ هفتگی به اوج تخمگذاری می‌رسد که در این هنگام میزان تخمگذاری بیش از ۹۰درصد می‌باشد ( ۹ تخم در ۱۰ روز به ازای هر مرغ یا ۹ تخم در یک روز به ازای ۱۰ مرغ ).