در شرایط اقتصادی کنونی و با نگاه به افق ۱۴۰۴، پرورش گوسفند همچنان گزینه‌ای سودآور و قابل سرمایه‌گذاری به‌شمار می‌رود. استفاده از نژادهای پرتولید مانند افشاری و رومانوف و بهینه‌سازی جیره غذایی از عوامل کلیدی موفقیت در این صنعت هستند.
۱. سودآوری در سیستم‌های فشرده
مطالعات اخیر نشان می‌دهد در سیستم‌های فشرده پرورش گوسفند (مانند نژاد زل)، علیرغم سهم بالای هزینه خوراک (بیش از ۸۷٪)، سود خالص هر میش تا ۱.۹۷ میلیون ریال در سال گزارش شده که نسبت به روش سنتی مزیت قابل‌توجهی دارد.
۲. طرح‌های اقتصادی برای سال ۱۴۰۴
-
پرورش ۱۵۰ رأس رومانوف: با سرمایه‌گذاری اولیه حدود ۲۴ میلیارد ریال، بازده داخلی سرمایه (IRR) بین ۳۶ تا ۴۲٪ و بازگشت سرمایه طی ۲.۶ سال برآورد شده است.
-
گوسفند داشتی: سود خالص تا ۳۵٪ از فروش گوشت و شیر، با هزینه‌های کمتر از سایر دام‌ها گزارش شده است.
۳. عوامل حساسیت اقتصادی
جدول: مهمترین عوامل تأثیرگذار بر سودآوری پرواربندی
|
عامل حساسیت |
تأثیر |
|
قیمت خوراک (کنسانتره) |
افزایش مستقیم هزینه‌ها و کاهش سود نهایی |
|
نوع نژاد |
نژادهای گوشتی مانند رومانوف و افشاری بازدهی بالاتر اما نیازمند مدیریت دقیق‌تر |
|
سیاست‌های حمایتی |
در صورت نبود بسته‌های دولتی، سوددهی کاهش می‌یابد |
۴. نتیجه‌گیری و پیشنهادات
پرورش گوسفند صنعتی، به‌ویژه با تمرکز بر جیره‌نویسی دقیق و استفاده از نژادهای چندقلوزا، در سال ۱۴۰۴ همچنان یک سرمایه‌گذاری با سود ۳۰ تا ۵۰٪ و بازگشت سریع است. مدیریت مؤثر خوراک، کنترل هزینه‌ها و بهره‌گیری از تجربیات جهانی، کلید موفقیت در این صنعت محسوب می‌شوند.