به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ از نظر تاریخی منشاء بوقلمون ناراگنست (Narragansett Turkey)، نیوانگلند بوده متعلق به منطقه نارانگنست هست. البته بعضی‌ها منشاء آن را خارجی دانسته و از کشورهای مکزیک و بخش مرکزی آمریکا می‌دانند. شواهد باستان‌شناسی نشان داده است که این نژاد نیز از تلاقی گونه‌های وحشی بوقلمون به وجود آمده است. در واقع در نیمه راه روند تکاملی ایجاد نژاد برنز، این نژاد ایجاد شده است.
گفته می‌شود که در اوایل قرن ۱۹ میلادی سویه‌های اروپایی (احتمالاً سیاه) با بوقلمون‌های وحشی منطقه نارانگنست تلاقی داده شده و این نژاد به وجود آمده است. سپس توسط آبراهام لینکلن یک جفت از این نژاد به آمریکا فرستاده شد. در سال ۱۸۷۴ میلادی این نژاد در آمریکا به ثبت رسید و استاندارد دریافت نمود. در سال ۱۹۳۰ میلادی این نژاد پس از نژادهای برنز و هلندی سفید، سومین نژاد رایج در آمریکا شد. از سال ۱۹۵۲ میلادی میزان تولید و رواج این نژاد در مقایسه با نژاد برنز در آمریکا کاهش یافت. کیفیت تولید گوشت و تخم در این نژاد خوب است.
رنگ بدن این نژاد شبیه نژاد برنز است، با این تفاوت که به جای رنگ برنز، رنگ خاکستری براق و قهوه‌ای در قسمت‌های انتهایی بدن دیده می‌شود.
این نژاد تحرک زیادی داشته اما در صورت آزاد بودن در چراگاه، از سالن پرورش زیاد دور نمی‌شود. همچنین خصوصیات مادری و مراقبت از جوجه‌ها در این نژاد خوب است. ساختاری مشابه نژاد برنز دارد. برتری این نژاد در اندازه بدن و بی‌سر وصدا بودن آن است. برای مصرف روزانه یک خانواده و میهمان یک قطعه بوقلمون این نژاد کافی است. در حالی که نژاد برنز سینه پهن، فقط برای استفاده در میهمانی‌های بزرگ و پرجمعیت بیشتر مناسب است.
منبع: بلدرچین دماوند