اسب نژاد فرنچ تروتر

به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ فرانسه، کشوری با سابقه طولانی در مسابقه یورتمه در خارج از ایالات متحده است. این کشور اسبهای هاف‌برد، نورفوک استار و تروتر را با آمیزش اسب‌های انگلیسی و هیبریدها با مادیان قوی نورمن گسترش داد.

نژاد اسب موردنظر خود را بیابید

این روند در اوایل قرن نوزدهم شروع شد. اولین مسابقات یورتمه در فرانسه، مسابقات چمپ د مارس در پاریس و در سال1806 میلادی برگزار شد. با افزایش محبوبیت مسابقات، مسیرهای مسابقه‌ای به این منظور ساخته و بازگشایی شد که اولین آنها در دهه 1830 میلادی در چربورگ بود. به این ترتیب این نژاد رشد کرده و اصلاح نژاد شد. در سال 1861 میلادی فرمان امپراطور بدان رسمیت داد و باعث شکل‌گیری اولین گروه مدیریتی گردید.

اسب نژاد فرنچ تروتر

آنجلو- نرمن به اسب یورتمه‌روی ممتازی تبدیل شد و 5 گونه مهم به وجود آورد که شامل فوچسیا، فتان، لاواتر، نرماند و کنکورانت می‌باشند. کنکورانت و نرماند  هر دو هیبرید انگلیسی هستند که توسط راتلر به وجود آمده‌اند. تروبرد راتلر به علت تاثیر فراوان بر پرورش اسب یورتمه رو در فرانسه به عنوان پیام بر فرانسوی نامیده می‌شد.

اسب لاواتر از اسب انگلیسی نورفوک رود استار به وجود آمده است فوچسیا که پرقدرت‌ترین نریان اولیه از لحاظ قوه جنسی بود در سال 1883میلادی اولین کره خود را به دنیا آورد. نزدیک به 655 اسب یورتمه رو را نیز به وجود آورده و بیش از 155 راس از پسران این اسب برنده مسابقات مختلف بودند.

اسب فرنچ تروتر

در طول سال‌ها از اسب استاندارد برد استفاده شد تا این اسب به اسب سریع‌تری تبدیل شد ولی در سال 1963میلادی استفاده از اسب‌های اصلاح نژاد شده تروتر فرانسیس بر روی اسب‌های غیر فرانسوی ممنوع شد تا این که در سال‌های اخیر تعداد بسیار محدودی از آمیزش‌های دقیقاً انتخاب شده استانداردبرد در آنها انجام می‌گیرد.

فرانسه هرگز مسابقات سوارکاری را کاملاً رها نکرده است. حدود 15درصد از مسابقات یورتمه امروزی که در فرانسه نمایش داده می‌شوند با زین هستند و تاثیر مهمی بر جفت‌گیری دارند. به علت آن که یورتمه‌روهای سوارکاری تحت وزن‌های بسیار سنگین مسابقه می‌دهند پس باید متناسب با آن خوش‌بنیه و دارای تعادل خوب باشند. این اسب‌های ممتاز نقش مهمی در حفظ استاندارد کلی فرنچ تروترها ایفا کرده‌اند.

خصوصیات اسب فرنچ تروتر

منبع: اطلس رنگی نژادهای اسب‌های ایران و جهان نوشته دکتر علی نصیریان و همکاران