به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور، آبزیان و حیوانات خانگی»؛ بیماری تب دره ریفت یا بیماری هپاتیت آنزئوتیک یا بیماری دره کچ، یکی از علل مهم سقط جنین گوسفند، بز و گاو است.
ویروس عامل بیماری عضو خانواده بونیا ویریده و جنس فلبوویروس‌ها است که اغلب به وسیله پشه‌ها منتقل شده و مخزن ویروس در مهره‌داران شناخته نشده است، اما به‌نظر می‌رسد نشخوارکنندگان اهلی و وحشی مخزن باشند. علاوه براین، انتقال ویروس ازطریق پشه‌های آئدس در آب‌های راکد نیز صورت می‌گیرد.
تخم این پشه‌ها نسبت به شرایط خشک مقاوم هستند و می‌توانند برای سال‌ها در محیط باقی بمانند. الگوی این بیماری به‌صورت وقوع همه‌گیری همراه علائم بالینی است و یک دوره خاموشی بین وقوع همه‌گیری‌ها رخ می‌دهد.
دام‌های بومی معمولاً علائم بالینی را نشان نمی‌دهند. حیوانات آبستن، سقط می‌کنند و غیر آبستن‌ها علائم خفیف بالینی دارند.
شدت جراحت‌ها بستگی به سن آبستنی در زمان آلوده شدن دارد. خسارات ناشی از این بیماری شامل مرگ بره‌ها و گوساله‌های جوان، سقط جنین و در برخی موارد مرگ گوسفندان و گاو‌های بالغ می‌باشد. میزان تلفات در بره‌ها بیشتر از گوساله‌ها است.
بیماری زایی
دو روز پس از آلودگی گوسفندان با پشه‌ها، یک ویرمی 2 تا 5 روزه ایجاد می‌شود. در این حالت چنانچه پشه‌ای این دام را نیش بزند می‌تواند بیماری را به دام‌های سالم منتقل کند.
در زمانی که دام ویرمیک است، علائمی چون تب، افسردگی و عدم تمایل به راه رفتن را نشان می‌دهد. ویروس به جفت و جنین (در صورتی که جایگزینی صورت گرفته باشد) حمله می‌کند سپس ویروس به مغز، نخاع و عضلات اسکلتی تهاجم پیدا می‌کند.
در بره‌ها و گوساله‌ها، سلول‌های کبدی اولین جایی هستند که ویروس در آنجا جایگزین می‌شود.
سن یک عامل تعیین‌کننده در پیشرفت عفونت محسوب می‌شود، به‌طوری که در دام‌های جوان جراحات کبدی (شامل تحلیل رفتن و نکروز شدن) می‌تواند محدود به تعدادی از سلول‌ها باشد، سپس پیشرفت کرده و نکروز گسترش یابد و درنهایت منجر به از کار افتادن کبد شود. در دام‌های جوان انسفالومیلیت نیز می‌تواند رخ دهد.