به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ یکی دیگر از ماهیان خارق‌العاده‌ای که در آکواریوم نگهداری می‌شود ماهیآنجل سنگاپوری یا آنجل مونو (Mono Sebae) است.
قبل از هر چیز باید گفته شود که اغلب در ایران این ماهی را با نام آنجل منو می‌شناسند ولی باتوجه به نام آن مونو صحیح‌تر می‌باشد. نام علمی آن نیز monodactylus sebae می‌باشد.
این گونه در دسته‌بندی ماهیان آب نیمه شور و یا شور قرار می‌گیرد ولی باید خاطر نشان کرد که به خاطر زندگی این ماهی در اقیانوس‌ها و مسافرت در طول رودخانه‌ها می‌تواند به راحتی در آب شیرین نیز نگهداری شود.
با تمام این گفته‌ها ماهی پس از اینکه به اندازه دو ونیم سانتی‌متری رسیدند می‌توانند به راحتی در آب شیرین نگهداری و حتی تکثیر شوند آنجل مونوها بسیار اجتماعی بوده و باید به صورت دسته‌های چهار یا پنج تایی نگهداری شوند؛ اگر یک یا دو عدد از آنها را بصورت انفرادی نگهداری کنید بعد از مدت اندکی خواهند مرد.
از قابلیت انطباق بسیار بالایی برخوردارند و می‌توانند با اکثر شرایط آب سازگار شوند ولی به شدت توصیه می‌شود که در آب سنگین نگهداری شوند، زیرا آب سبک برای آنها زیان‌آور است. pH مناسب برای آنها ۷٫۷-۹ است. دمای تانک این ماهی باید حدود ۲۲-۲۶ درجه باشد. برای تغذیه آنها می‌توان از انواع غذاها استفاده کرد ولی برای ماهی‌های در حال رشد بهترین غذا آرتمیا می‌باشد. در غذا دادن به آنها هرگز اصراف نکنید زیرا ممکن است پس از مدتی به بیماری‌هایی چون بواسیر مبتلا شوند.
تکثیر آنها تقریبا مشکل است و از آن مشکل‌تر بزرگ کردن بچه ماهی‌هاست. حداکثر بزرگی که آنها می‌توانند داشته باشند ۳۰ سانتی‌متر است ولی این اندازه بسیار نادر است و اغلب از ۱۰ سانتی‌متر تجاوز نمی‌کنند.
برای آماده کردن شرایط تخم‌ریزی این ماهی اولین کاری که می‌کنیم افزایش میزان شوری آب است تا حدی که شوری آن به اندازه شوری آب دریا باشد. البته این کار طی چندین روز و به صورت تدریجی انجام می‌شود. برای بالا بردن شوری باید از نمک آکواریوم که در آکواریوم‌فروشی‌ها یافت می‌شود استفاده کرد. ماهی‌ها را برای مدت چند هفته در این شرایط نگهداری می‌کنیم. بعد از این مدت هر روز مقداری از آب شور آکواریوم را خالی کرده و آب شیرین را جایگزین آن می‌کنیم. بدین ترتیب هر روز از شوری آب کاهش می‌یابد. ماهی‌ها پس از چند روز احتمالاً تخم‌ریزی خواهند نمود.
علت انجام این کار: این ماهی قبل از تخم‌ریزی در اقیانوس زندگی می‌کند که شوری آن نسبتاً زیاد است به همین خاطر در مرحله اول به صورت تدریجی به شوری آب اضافه می‌کنیم تا با شرایط آب اقیانوس یکسان شود. این ماهی در طول رودخانه‌ها برای تخم‌ریزی مسافرت می‌کند که با دور شدن از اقیانوس‌ها از شوری آب کاسته می‌شود. به همین خاطر از شوری آب در مرحله دوم کم می‌کنیم. بعد از تخم‌ریزی بچه ماهی‌ها پس از چند روز به طرف اقیانوس حرکت می‌کنند که دوباره به شوری آب اضافه می‌شود.
قبل از تخم‌ریزی ماهی‌ها به صورت دایره‌ای در امتداد یک دایره به شعاع ۲۰ سانتی‌متر حرکت می‌کنند. در ادامه این حرکت ماده‌ها چندین تخم رها می‌کند که توسط نرها بارور می‌شوند. تخم‌ها به قدری کوچک هستند که با چشم به سختی دیده می‌شوند. هر ماهی می‌تواند تا حدود ۲۰۰۰۰ تخم بگذارد. با تمام این اوصاف بزرگ کردن بچه‌ها بسیار مشکل و تقریباً غیرممکن است. برای تغذیه بچه‌ها حتی بچه آرتمیاها هم بسیار درشت هستند و باید از پلانکتون‌های تازه و ریز استفاده کرد.
منبع: mahieman