به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ سیاه زخم یا شاربن از زمانهای قدیم در بیشتر نقاط دنیا وجود داشته و مشترک بین انسان و حیوانات علفخوار می‌باشد. عامل بیماری باسیلوس آنتراسیس است. اسب نسبت به بیماری حساس بوده و از طریق زخم‌ها و خراش‌های جلدی و یا بلع میکروب (از طریق خراش‌های موجود در دهان) و یا در اثر نیش حشرات آلوده به بیماری مبتلا می‌شود. علایم بیماری در حیوان گاهی به حدی شدید است که با سایر بیماری‌ها مثل پیچ‌خوردگی روده اشتباه می‌شود.
نشانه‌های بیماری سیاه‌زخم در اسب
در این حالت ادرار و مدفوع خونی بوده و کف همراه با خون از دهان و بینی جاری می‌شود و حیوان در مدت 3 تا 6 روز تلف می‌گردد. در کالبدگشایی، طحال حیوان بزرگ و رگ‌ها پرخون و سیاه می‌باشد.
در صورتی‌که بیماری از طریق نیش حشرات وارد بدن شود تب، نفس تنگی و دل درد در حیوان دیده می‌شود. اورام گرم در ناحیه گلو و جلو شانه ظاهر و به تدریج به حجم آنها اضافه می‌گردد.
انسان در اثر تماس با دام مبتلا و یا لاشه آن از طریق خراش‌های جلدی و مخاطی بیمار می‌گردد. شاربن روده‌ای در انسان با مصرف گوشت و اعضا آلوده حیوان بیمار حادث می‌شود. چنانچه لاشه حیوانات شاربنی در زمین پراکنده شود خاک آن نواحی تا مدتها حاوی باکتری بوده و در انتقال بیماری نقش دارد. به همین دلیل توصیه می‌شود لاشه حیوانات شاربنی حتماً باید در عمق زیاد و همراه با چند لایه آهک دفن شود.
منبع: ilovemyhorse.ir