مدیریت پیشگیرانه لنگش دام

به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ مدیریت پیشگیرانه در گله نیاز به دانستن شیوع لنگش و گروه خاص دامی تحت تاثیر می‌باشد که با استفاده از یک سیستم نمره‌دهی لنگش تعیین می‌شود. شکل ۴ نشان می‌دهد که یک مقیاس ۵ - نقطه است که می‌تواند نمره در یک گله خاص مورد استفاده قرار گیرد.

مناطق مختلف در فارم وجود دارد که می‌تواند منجر به لنگش گاو شود که آنها عبارتند از:

تغذیه، مدیریت تغذیه، رفتار حیوانات، استرس، آسایش گاو و سم‌چینی خیلی کم.

لنگش معمولا یک مشکل چند عاملی است اگرچه توجه به تغذیه بعنوان علت اصلی می‌باشد، اما عوامل دیگر نیز باید ارزیابی شوند.

تغذیه

عوامل مختلفی در تغذیه است که می‌تواند به کاهش خطر مشکلات پا کمک کند که آنها عبارتند از: کربوهیدرات‌ها، پروتئین، مواد معدنی و ویتامین‌ها.

فرموله کردن جیره ایده‌آل برای حفظ سلامت سم خوب است اما همیشه کافی نیست. تغذیه باید همراه با عوامل دیگر در جلوگیری از لنگش گاو برای ازبین بردن مشکل گله همراه باشد.

بیشتر بدانیم:
تاثیر مواد غذایی در لنگش در دام
مراقبت از سم گاو

کربوهیدرات

چالش عمده در مورد تغذیه، عدم وجود اطلاعات برای تعیین سطح بالای کربوهیدرات است که شروع به تهدیدهای تغذیه‌ای مانند اسیدوز می‌کند. کربوهیدرات‌ها در حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد جیره غذایی گاوهای شیری را تشکیل می‌دهند.

سطح و در دسترس بودن آن در جیره‌های مختلف می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر متابولیسم شکمبه داشته باشد. مقدار کربوهیدرات‌های لازم برای بروز اسیدوز شکمبه بستگی به نوع جیره غذایی، وضعیت قرار گرفتن حیوان در دوره شیرواری، وضعیت تغذیه‌ای گاو و حجم و نوع کربوهیدراتی که مورد تغذیه است دارد.

گاو شیرده نیاز به یک حداقل مقدار علوفه در جیره غذایی دارد علوفه را باید در جیره غذایی کمتر از 1.40 درصد از وزن بدن قرار دهیم. در بیشتر مواقع، علوفه باید کمتر از ۴۰ تا ۴۵ درصد از کل ماده خشک جیره را تشکیل دهد.

علوفه و کل مصرف فیبر شوینده خنثى (NDF) از جیره باید ارزیابی شود. سطوح NDF که ممکن است برای گاو مصرف شود ۵۰ پوند از ماده خشک قابل قبول برای گاو است و امکان دارد که مصرف آن کمتر از ۴۲ پوند باشد (نگاه کنید به مثال زیر).

حداقل مصرف NDF علوفه به عنوان درصد از وزن بدن باید 0/85 باشد. حداقل مصرف NDF درکل به‌عنوان یک درصد از وزن بدن باید 1.1 به 1.2.

به‌عنوان مثال: وزن بدن گاو به‌طور متوسط ۱۳۰۰ پوند است و سهم NDF کل ۳۲ ٪ بر اساس ماده خشک است. مصرف گاو ۵۰ پوند ماده خشک خواهد بود ۱۶ پوند از NDFکل ( 0.32 * 50) و یا 1.23٪ از وزن بدن به‌عنوان NDF کل است.

مصرف گاو ۴۲ پوند ماده خشک خواهد بود 13.4 پوند از NDF کل (0.32*42) و یا 1.03% از وزن بدن به عنوان NDF کل است.

کسری کربوهیدرات Nonfiber با قابلیت هضم بالا است که می‌تواند با سرعت بالاتری نسبت به NDF هضم شود.

کربوهیدرات Nonfiber بیش ازحد می‌تواند منجر به قابلیت هضم فیبر (NFC)، کم‌بها کردن کاهش تولید اسید استیک و منجر به اسیدوز شکمبه شود. بایستی ملاحظات لازم را در اندازه ذرات دانه، رطوبت و روش عمل‌آوری آن که علاوه بر سطحی از NFC که در جیره غذایی داده می‌شود مدنظر داشت.

بسته به قابلیت هضم NDF موجود، NFC بین ۳۰ تا ۴۰ درصد از کل ماده خشک جیره توصیه می‌شود. در اغلب موارد، NFC بین ۳۲ تا ۳۸ درصد درنظر گرفته شده ایده‌آل است.

پروتئین

پروتئین در جیره غذایی برای تاثیرگذاری در بروز لنگش پیشنهاد شده است. مطالعات متعدد نشان داده است که درصد بالایی از پروتئین شکمبه‌ای تخریب شده در ارتباط با لنگش است و لنگش را شناسایی کرده است.

با این حال، نقش پروتئین هنوز نامشخص است. اطلاعات کمی در دسترس است در شناسایی نقش پروتئین‌ها که امکان دارد در توسعه لنگش موثر باشد. چندین مقایسه منطقی شامل واکنش‌های آلرژیک هیستامینیک به انواع خاصی از پروتئین و یا یک پیوند بین مکمل‌های با پروتئین بالا و پروتئین تخریب شده وجود دارد.

مواد معدنی

مس برای تولید بافت سالم شاخی سم ضروری است. کمبود مس می‌تواند با سنتز کراتین و مهار توسعه بافت شاخی تداخل داشته باشد. روی برای تولید بافت شاخی ضروری است و نقش مهمی در ایمنی آن دارد.

اثر روی در لنگش گاو به‌طور معمول مربوط به بهبود زخم، ترمیم بافت اپیتلیال، سختی سم و نگهداری از تمامیت سلولی است بسیاری از متخصصین تغذیه تدوین و فرموله کردن جیره‌های با سطوح بالاتری از مواد معدنی توصیه شده در Nrc را بر اساس مشکلات استرسی مربوط به افزایش تولید شیر و یا بیماری می‌دانند.