به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ غازها برای تولید تخم یا گوشت نگهداری می‌شوند. در اینجا بیشتر بر تولید گوشت تمرکز خواهیم کرد. گوشت غاز بیشتر در جشن‌ها، اعیاد و مهمانی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین تمرکز بر تولید گوشت غاز جهت عرضه گوشت در اعیاد و هنگام جشن‌های ملی گزینه مطلوبی خواهد بود. جاذبه مهم غازها سیستم هاضمه‌ی کارآمد آن‌ها و عادت چرای طبیعی آن‌ها است. این یعنی پرنده‌هایی با سایز قابل فروش می‌توانند از سیستم‌های گیاه محور به خوبی تولید شوند.
گوشت غاز
گوشت غاز غنی از پروتئین است. محتوای چربی گوشت بسته به نژاد پرنده، روشی که مدیریت می‌شوند و غذایی که می‌خورند متغیر است. محتوای چربی بعد از پخته شدن هم تا حد زیادی به روش پخت بستگی دارد. گوشت غاز بدون پوست، چربی بالایی ندارد. در سال‌های اخیر بدلیل تبلیغات تلویزیونی برای استفاده چربی ایده‌آل هنگام سرخ کردن سیب‌زمینی‌ها، چربی غاز هم تقاضای بالایی داشته است.
تولید غاز گوشتی
پرنده‌ها معمولاً در سن 10 هفتگی، بعنوان پرنده‌های سبک وزن، کشته می‌شوند. تا تقریبا 24 هفته سنی نگهداری می‌شوند. در بین این سنین، پرنده‌ها سخت پرکنی می‌شوند چراکه نسبت بالایی از پرهای ذخیم و زمخت پیدا می‌کنند.
سریع‌ترین دوره رشد پرنده‌ها تا تقریبا 10 تا 12 هفته سنی است. بعد از آن بسیار کند رشد می‌کنند. بهتر است برای تولید پرنده‌ها جوجه‌های یک روزه از یک تامین‌کننده‌ی قابل اعتماد خریداری شوند. در سه هفته اول، باید در فضای بسته با حرارت و روشنایی مکمل نگهداری شوند. جوجه‌های یک روزه در دمای 30 درجه سانتی‌گراد باید نگهداری شوند این دما بصورت تدریجی در طول سه هفته با روند رشد و پر درآوردن کاهش خواهد یافت.
نژاد‌های غاز گوشتی
نژاد‌های اروپایی غازهای اهلی شده از نژاد پا خاکستری وحشی بدست آمده‌اند. دو نژاد رایج غاز جهت تولید گوشت نژاد Embden (با پرهای سفید) و تولوز (قهوه‌ای/ خاکستری مشابه به غاز پاخاکستری وحشی) هستند. با این حال نژاد‌های مختلف بسیاری وجود دارند. در سال‌های اخیر شهرت غاز آسیایی برای تولید گوشت افزایش یافته است. این غازها پاهای کوچکتری داشته و در طول فرایند پرورش قابلیت مدیریت بیشتری نشان داده‌اند.
غازهای نر پرنده‌های سنگین‌تری نسبت به ماده‌ها هستند. غازهای نر Embden حدود 15kg و ماده‌ها حدود 9kg وزن خواهند داشت.
بیشتر بدانیم:
آشنایی با پرورش غاز
خوراک جگر چرب غاز، خوراکی با طعم زجر
مرگ بی‌صدای غازهای تالاب میقان اراک
آبخوری و دانخوری
غازها حیوانات به ذاته چرا کننده‌ای هستند و خودبخود به دنبال علف می‌گردند. غازها ترجیح می‌دهند علف‌های تازه و جوان را بخورند. اگر ارتفاع علف‌های خوراکی از 12-10 سانتی‌متر بیشتر باشد بهتر است کوتاه شود چرا که غازها تمایل کمتری به خوردن آن‌ها خواهند داشت. در عمل چرا کردن، با یک خوراک مکمل تقویت می‌شود. می‌تواند یک وعده با گندم را بعنوان خوراک اصلی اضافه کرد. مانند تمام ماکیان دیگر، ضروریست که مطمئن شوید پرنده‌ها به آب پاک و سالم بصورت همیشگی دسترسی خواهند داشت.
سنی که در آن پرنده به آخر کار خود می‌رسد حدود 24 هفتگی کشتار می‌شوند.
محل زندگی غازها
پرنده‌های آزاد نیاز به دسترسی به یک سرپناه در حالت همیشگی دارند. باید از حیوانات درنده‌ای مثل روباه و سگ هم در امان باشند.
برای این منظور یک سازه ضد آب که بتواند در شب بسته شود تمام آن چیزی است که نیاز دارید. محل باید متناوباً تمیز شود. زیرا غازها بطور کلی حیوانات کثیفی هستند. یک ورق چوبی نازک می‌تواند ماده‌ی مناسبی برای کف‌سازی باشد.
سلامت و رفاه
غازها بویژه هنگام چرا مقاوم بوده و به دور از مشکلات سلامتی و بهداشتی خواهند بود. اما پرنده‌ها هنگام چرا در معرض هجوم کرم انگلی خواهند بود که بر کیفیت گوشت بسیار تاثیر می‌گذارد. جوان‌تر‌ها نسبت به پرنده‌های بالغ بیشتر در معرض خطر هستند. مشاهده منظم پرنده‌ها کمک می‌کند تا مطمئن شوید که مشکل سلامتی وجود دارد یا خیر.
منبع: شرکت پرآور صنعت