-
در ارزیابی تیپ ظرفیت عمومی بدن گاو از پنج صفت زیر تشکیل شده است که در ادامه به آنها می‌پردازیم.
-
در سال، شش زمان کلیدی وجود دارد که وضعیت بدن دام باید مورد ارزیابی قرار گیرد. این زمان‌ها عبارتند از: اواسط دوره خشکی، زایمان، و تقریبا 45، 90، 180 و 270 روز بعد از شروع شیردهی.
-
انتخاب فنوتیپی گوسفندان برتر بر اساس بررسی و نمره‌دهی به حیوانات صورت گرفته که چگونگی به کارگیری این تکنیک را قضاوت ظاهری یا ارزیابی شرایط بدنی (Body Condition Score (BCS)) گویند.
-
در ارزیابی تیپ گوسفند با هدف جایگزینی، شکل عمومی بدن، ظرفیت بدن، خصوصیات شیردهی، تیپ پستان و پوشش بدن از مولفه‌های اصلی نمره‌دهی بوده که مجموع نمره‌های این چند مولفه برابر با 100 خواهد بود.
-
یکی از روش‌های مرسوم در گله‌ها برای ارزیابی شرایط بدنی و تعیین سطوح چاقی یا لاغری دام‌ها، بررسی وضعیت ناحیه مهره‌های کمر (بخش پشتی حیوان، حد فاصل بین پشت و کپل دام) می‌باشد.
-
روش توصیه شده برای خشک نمودن گاوها قطع ناگهانی دوشش می‌باشد. در این حالت نبایستی برای مدت زمان متعددی گاوها را بطور کامل دوشید یا آنکه در زمان‌های دیگر بصورت جزئی تا خشکی کامل دوشیده شوند.
-
چرا در مواقعی از سال تعداد گاوهای زمین‌گیر افزایش می‌یابد؟ در جواب باید گفت شل شدن رباط ها و تاندون‌های لگنی و بافت‌های احاطه‌کننده‌ی آنها سبب تسهیل زایمان و در عین‌حال سبب حساس‌تر کردن گاو به صدمات می‌شود.
-
نمره بدنی در میش بر اساس احساس میزان گوشت و چربی روی مهره‌ها در ناحیه کمر یا گرده میش استوار است. با لمس این مهره‌های عمودی و عرضی می‌توان نمره بدنی گوسفند را مشخص نمود.