پلوروپنومونی واگیر بزها یکی از عوامل سقط جنین در آنهاست.
به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ مایکوپلاسما کاپری کولوم تحت گونه کاپری پنومونیه عامل پلوروپنومونی واگیر بزها، بیماری خاص بزها است که شدیداً واگیردار و کشنده است. گوسفندان ظاهراً نسبت به عفونت طبیعی با این جرم مقاوم هستند.
بیماری به آسانی ازطریق استنشاق انتقال می‌یابد. جرم عامل بیماری به مدت طولانی در خارج از بدن دام زنده نمی‌ماند و ورود بیماری در گله به وسیله دام‌های حامل یا آلوده صورت می‌پذیرد.
عفونت‌زایی این بیماری بالا و میزان ابتلا 100% است. بیماری حاد و شدید بوده و میزان تلفات ناشی از آن 100-60 درصد می‌باشد.
علائم بیماری شامل سرفه، تنگی نفس، تب (41/5 – 40/5 دجه سانتی‌گراد) و سقط در بز‌های آبستن می‌باشد. در مراحل پایانی بیماری، تنفس دهانی، بیرون افتادن زبان و ترشح کف آلود بزاق مشهود است و دام به مدت دو روز یا بیشتر تلف می‌شود.
در شرایط بد آب و هوایی بیماری به شکل سپتی‌سمی بروز می‌کند و علائم بالینی و علائم کالبدگشایی مشاهده نمی‌شود یا بسیار کم است. در کالبدگشایی بز‌های تلف شده، کبدی شدن ریه و وجود مقدار زیادی ترشحات سروزی و فیبرینی در پرده جنب مشاهده می‌گردد. ضایعات ممکن است محدود به یک ریه باشد.
در کشور‌هایی که بیماری بومی نیست باید بز بیمار و بز‌هایی که در مجاورت آن به سر می‌برند، معدوم شوند تا منبع انتشار عفونت ازبین برود.
اما در کشور‌هایی مثل ایران که بیماری بومی است، بعد از جدا کردن دام بیمار، منطقه را باید ضدعفونی نمود و بز‌های سالم را واکسینه کرد. واکسن‌های حاوی سویه F38 در ماده کمکی فروند غیرکامل و واکسن کشته ساپونین دار از همین سویه در پیشگیری از بیماری مؤثر هستند ولی واکسن نوع اول در دام‌هایی که از گوشت آنها استفاده می‌شود مناسب نمی‌باشد.
واکسیناسیون هر شش ماه یک بار بایستی تکرار گردد. مشخص شده است که در صورتی که یک یادآور یک ماه بعد از تزریق اولیه واکسن غیرفعال تهیه شده از سویه F38 مصرف شود، محافظت بیشتری ایجاد می‌کند.
نمونه‌های لازم جهت تشخیص بیماری
می‌توان نمونه‌ها را از جراحات ریه، مایعات جنب و گره‌های لمفاوی مدیاستینال تهیه نمود. چنانچه امکان ارسال سریع نمونه‌ها به آزمایشگاه نیست می‌توان کل ریه را در دمای 20- درجه سانتی‌گراد برای ماه‌ها نگهداری کرد.
باید تا جایی که ممکن است نمونه‌ها در شرایط سرد ارسال شوند. چراکه با افزایش دما مایکوپلاسما‌های زنده در نمونه‌ها کاهش می‌یابند. می‌توان ریه را به‌صورت منجمد ارسال نمود.
مایکوپلاسما مایکوئیدس واریته مایکوئیدس
این ارگانیسم در بزها باعث پریتونیت فیبرینی، پنومونی، تورم مفاصل، ورم پستان و سقط می‌شود.
علائم کالبدگشایی آن شامل مننژیت، پر خونی ریه، وجود اگزودای فیبرینی چرکی در ریه‌ها و پرده جنب و ادم در دیواره بین لبولی می‌باشد. نمونه‌های سرم‌شناسی جهت آزمون تثبیت عامل مکمل و آگلوتیناسیون لاتکس از دام‌های بیمار باید جمع‌آوری شود.
به‌دلیل شکننده بودن باکتری عامل این بیماری، در مسافت‌های طولانی، نمونه‌های باکتری شناسی را باید همراه یخ خشک ارسال نمود.