به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ بیماریهای زیادی در جاهای مختلف دنیا وجود دارند که سلامت دام‌ها و طيور آن منطقه را به خطر می‌اندازند. به علاوه باعث کشتار وضررهای مالی فراوانی می‌شوند.
برخی از این بیماری‌ها به‌سرعت پخش می‌شوند و همه‌گیری شدیدی در زمان کوتاه به‌وجود می‌آورند. درنتیجه، منطقه وسیعی را آلوده می‌کنند. گاهی سرعت واگیری این بیماری‌ها به اندازه‌ای است که در فاصله چند روز بیماری به تمام شهرها و استان‌های اطراف سرایت می‌کند.
برای پیشگیری از چنین حادثه‌های خطرناکی باید دام‌های تازه خریداری شده را قرنطینه کرد.
در این قسمت به مهمترین و خطرناک‌ترین بیماریهای قرنطینه‌ای اشاره می‌کنیم:
بیماری شاربن یا سیاه زخم یا ستوک
بیماری شاربن یکی از بیماریهای خطرناک و مشترک بین انسان و دام است. این بیماری در گوسفند و بز مرگ ومیر زیادی به همراه دارد. نشانه‌های این بیماری مرگ ناگهانی، خون آمدن از دهان و بینی و دیگر مجراهای بدن و باد کردن لاشه پس از مرگ است.
به لاشه‌های مرده هرگز نباید دست زد. بلکه باید با دستکش، لاشه را در محلی دورتر از دامداری برد و در عمق یک متر یا دو متری در بین دو لایه آهک دفن کرد و یا آن را سوزاند.
برای همه گوسفندان، انجام واکسیناسیون برعلیه بیماری شاربن لازم است برای جلوگیری از تلفات و خسارت‌های این بیماری، لازم است واکسن شاربن را سالی یک بار به دام تزریق کرد. به این ترتیب، دام‌ها در مقابل بیماری مقاومت پیدا می‌کنند.
نام محلی بیماری شاربن، ستوک است. ترشح شدید بزاق و زخم‌های ناحیه پوزه و دهان، از علایم مهم بیماری تب برفی است.
بیماری تب برفکی یا طبقه
بیماری تب برفکی، یک بیماری ویروسی با همه‌گیری بسیار زیاد و حدود صددرصد است. میزان مرگ ومیر دردام‌های بالغ 2 درصد و در گوساله‌ها بیشتر از 20 درصد است.
انتقال از راه خوراکی ویا تنفسی صورت می‌گیرد. ویروس تب برفکی به‌وسیله باد تا هفتاد کیلومتر می‌تواند انتقال پیدا کند.
نشانه‌های بیماری در گاو، شامل تب، کم شدن تولید، بی‌اشتهایی، ورم کردن دردناک دهان همراه با به‌وجود آمدن تاول است. در گوسفند و بز، نشانه‌های بیماری نسبت به گاو کمتر است و بیشتر تاول‌ها و زخم‌ها در قسمت سم دیده می‌شوند.
نام محلی بیماری تب برفکی، طبقه است.
تزریق واکسن آبله، دام‌ها را یک سال دربرابر این بیماری ایمن می‌کند.
بیماری طاعون گاوی
طاعون گاوی پرخطرترین بیماری گاوی است. تمام نشخوارکنندگان ممکن است به این بیماری دچار شوند. ولی گاو در برابر این بیماری حساس‌تر است.
جابه‌جایی عامل این بیماری فقط به‌وسیله دام‌های مبتلا صورت می‌گیرد. انتقال بیماری از دام بیمار به دام سالم در اثر تماس و به‌خصوص از راه تنفس انجام می‌شود. بیماری با تب شدید، بی‌اشتهایی، کم شدن تولید، ریزش اشک و اسهال خونی همراه است.
برای کنترل طاعون، قرنطینه و به‌وجود آوردن کمربند ایمنی لازم است، یعنی اگر ممکن است که بیماری از کشور افغانستان وارد بشود، باید به همه دام‌های منطقه خراسان و سیستان و بلوچستان واکسن تزریق بشود.
بیماری تب کنگو یا تب خونریزی دهنده
بیماری تب خونریزی‌دهنده، بیماری ویروسی مشترک بین انسان و حیوان است. عامل این بیماری بسیاری از حیوانات و به خصوص انسان را مبتلا می‌کند.
درمیان جانوران، نوزاد موش و انسان، نشانه‌های شدید بیماری را از خود نشان می‌دهد. ولی پرندگان دربرابر این بیماری مقاوم هستند. کنه‌ها، مهمترین عامل انتقال بیماری از دامی به دام دیگر و یا از دام به انسان هستند.
این بیماری در افرادی که به نوعی با دام در تماس هستند، دیده می‌شود. نشانه‌های بیماری در انسان، سردرد، تب ناگهانی، درد در ناحیه گردن و کمر، دل درد و اسهال خونی، برافروختگی صورت و ورم کردن اطراف حدقه چشم است.
بهترین راه مبارزه با بیماری ازبین بردن کنه‌های دام‌ها قبل از فرستادن آنها به کشتارگاه است. انجام سمپاشی در دامداری نیز راهی برای مبارزه با کنه‌ها است.
بیماری آبله
بیماری آبله در حیوانات مختلف مانند گاو، گوسفند، بز، شتر و اسب دیده می‌شود. بیماری آبله در گوسفند و بز شدیدتر است. انتقال عامل این بیماری از را و تماس دام‌ها با هم، تنفس در هوای آلوده به ویروس آبله و مگس‌های گزنده انجام می‌شود، بیماری در بره‌ها و بزغاله‌ها شدیدتر می‌باشد.
در دام‌های بالغ، نشانه‌های بیماری خیلی شدید نیست، تزریق واکسن این بیماری به دام‌ها باعث می‌شود که یک سال، دام‌ها ایمنی پیدا کنند. برای مداوای دام‌ها از دامپزشک کمک بگیرید.