به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ pH طبیعی در پرندگان بین 7/32 تا 7/45 است و به‌نظر می‌رسد همان سیستم بافری که pH خون پستانداران را تنظیم می‌کند، در پرندگان نیز وجود دارد.
سیستم بافری بی‌کربنات اسید کربنیک مهمترین بخش است، به این خاطر که CO2 پس از تبدیل به فرم H2CO3 به‌سرعت توسط ریه‌ها حذف می‌شود، بنابراین تغییر محتوای بی‌کربنات و دی‌اکسید کربن پلاسما در تعیین اختلالات اسید - باز پرنده مفید است.
از آنجایی‌که اکثر دی‌اکسید کربن موجود در پلاسما از بی‌کربنات مشتق می‌شود، تفسیر بالینی کل غلظت دی‌اکسید کربن همانند غلظت بی‌کربنات خواهد بود. غلظت کل دی‌اکسید کربن به‌ندرت گزارش می‌شود، ولی غلظت بین ۲۰ تا ۳۰ میلی‌مول در لیتر برای اکثر گونه‌ها طبیعی است.
افزایش غلظت دی‌اکسید کربن نشان‌دهنده یک آلکالوز متابولیک و یا جبران اسیدوز تنفسی است، در حالی‌که کاهش غلظت آن بیانگر اسیدوز متابولیک یا جبران آلکالوز تنفسی می‌باشد که به‌همراه هوادهی بیش ازحد خواهد بود.
درطول شکل‌گیری پوسته تخم، در یک پرنده تخمگذار غلظت بی‌کربنات پلاسما کاهش پیدا می‌کند و درنتیجه منجر به اسیدوز متابولیک می‌شود.
در پرندگان گازهای خونی را به‌ندرت تعیین می‌کنند. در پرندگان، گلبول‌های قرمز پس از خونگیری نیز تا مدتی از لحاظ متابولیک فعال خواهند بود، و به‌سرعت می‌توان در آزمایشگاه ارزش گازهای خونی را تعیین نمود.
البته این آزمایشات تحت تأثیر درجه حرارت قرار دارد، بنابراین تجزیه گازهای خونی را باید به سرعت پس از خونگیری انجام داد.