به گزارش «سرویس حیات وحش» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ به نقل از ایسنا؛ یک فعال محیط زیست گفته است: بر اثر آتش‌سوزی جنگل‌های استرالیا، نزدیک به ٣٠ گونه جانوری برای همیشه منقرض شده‌اند که این مساله فاجعه‌ای بزرگ برای تمام دنیا محسوب می‌شود.
محمد درویش عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور افزود: اصلی‌ترین قربانیان آتش‌سوزی جنگل‌ها جانورانی هستند که در این اکوسیستم زندگی می‌کنند که بیشتر آن‌ها یا کشته می‌شوند یا آنقدر سطح آسیب‌دیدگی بالاست که دیگر نمی‌توانند به طبیعت بازگردند.
ایشان با اشاره به اینکه مهمترین معضل آتش‌سوزی جنگل‌های استرالیا آسیب دیدن جمعیت قابل توجه "کوالا"، "کانگورو" و سایر حیوانات است، بیان کرد: تعداد حیواناتی که بر اثر آتش‌سوزی در استرالیا آسیب دیده و کشته شده‌اند را حدوداً یک میلیارد تخمین شده‌اند.
وی در ادامه گفت: پیش ازین آتش‌سوزی جنگل‌ها در استرالیا و یا جنگل‌های آمازون نیز رخ داده است، اما ابعاد آتش‌سوزی‌های کنونی بسیار گسترده‌تر بوده است.
خشکسالی‌ها دلیل آتش‌سوزی جنگل‌ها
درویش بیان کرد: بسیاری از صاحب‌نظران معتقدند که دلیل آتش‌سوزی جنگل‌ها خشکسالی‌های بسیار شدیدی است که در منطقه به‌وجود آمده است که جریان‌های «تغییرات اقلیمی» و «جهان‌گرمایی» آنرا ایجاد کرده است.
این عضو محیط زیست و امنیت ملی در شورای عالی امنیت ملی کشور گفت: دولت کشور استرالیا از دولت‌هایی است که همیشه تغییرات اقلیمی را به‌سخره می‌گرفت، دربرنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌ها به آن بی‌توجه بوده و آن را جدی نمی‌گرفت. هم‌اکنون فعالان و متخصصان در زمینه محیط زیست این کشور به شدت از دولت انتقاد و به آن حمله می‌کنند.
درویش با اظهار اینکه چنین آتش‌سوزی گسترده‌ای در استرالیا بی‌سابقه بوده، گفت: نزدیک به 7میلیون هکتار از رویشگاه‌های جنگلی و مرتعی استرالیا در آتش سوخته و تقریباً تمام مناطق این قاره که بیش از چهار برابر مساحت ایران است، آتش گرفته و نابود شده است.
در ادامه گفت: نزدیک به پنج ماه است که جنگل‌های استرالیا در آتش می‌سوزد و پیش‌بینی می‌شود تا ماه فوریه (بهمن-اسفند) که بارندگی‌ها رخ خواهد داد این آتش‌سوزی ادامه داشته باشد و تا آن زمان نمی‌توان آن را مهار نمود.
همچنین درباره آتش‌سوزی‌های شبیه به این که سال گذشته در جنگل‌های آمازون اتفاق افتاد، گفته می‌شود که ابتدا در برزیل دخالت‌های انسانی و آتش‌سوزی‌های عمدی که برای گسترش زمین‌های کشاورزی توسط کشاورزان انجام شده بود تا حدی در شروع آتش‌سوزی‌ها دخالت داشت، اما پس از گسترش آتش به‌خاطر خشکسالی دیگر کاری از دست دولت برنیامد.
درباره دلیل طولانی شدن مهار آتش‌سوزی‌های جنگل‌های استرالیا و جنگل‌های آمازون گفته می‌شود که نوع گونه‌های گیاهی این مناطق بسیار آسیب‌پذیر است. اکالیپتوس گونه گیاهی غالب در استرالیا می‌باشد که در برابر آتش بسیار حساس بوده و هنگامی‌که آتش بگیرد به‌راحتی خاموش نشده و به‌شدت گسترش پیدا می‌کند.
در جنگل‌های آمازون نیز به‌علت اینکه رویشگاه‌های درختان آن بسیار متراکم هستند در زمان آتش‌سوزی بخش بزرگی از این جنگل‌ها می‌سوزد.
درویش باتوجه به اینکه در رشته کوه‌های زاگرس درختان «تنک» بوده و «تراکم تاج پوشش» درختان آن منطقه (یعنی میزان تراکم یک درخت که می‌تواند جلوی برهنگی خاک را بگیرد و یکی از نشانه‌های سلامتی جنگل می‌باشد) بین پنج تا ١٠درصد است، اظهار کرد: به‌همین خاطر است که ما در ایران می‌توانیم آتش‌سوزی‌ها را مهار کنیم و از این بابت شانس داشته‌ایم، زیرا اگر جنگل‌هایی مانند جنگل‌های استرالیا یا آمریکای لاتین داشتیم، باتوجه به امکانات موجود یک هکتار از آن هم تا کنون باقی نمانده بود.
آیا پوشش گیاهی جنگل‌های استرالیا بازسازی می‌گردد؟
درویش دراین‌باره گفت: همیشه در رویشگاه‌های جنگلی طبیعی پس از آتش‌سوزی‌ها، جنگل‌ها قادرند با تاب‌آوری خودشان را احیا کنند و دلیل آن پتانسیل اقلیمی آن منطقه می‌باشد که به درختان و گیاهان اجازه رویش می‌دهد و احیا شدن جنگل‌ها براساس چگونگی مدیریت دولت و وضعیت اقلیمی منطقه، می‌تواند بین دو تا ١٠ سال طول بکشد.
در بخش‌هایی از استرالیا که پوشش گیاهی دارد بارندگی‌ها به اندازه‌ای است که درخت رشد کند و این یک اتفاق طبیعی است. آتش‌سوزی جنگل‌ها در مناطقی جبران‌ناپذیر است که جنگل‌کاری‌ها «دست کاشت» باشند، مثلاً جنگل‌های لویزان و چیتگر در تهران که اگر دچار آتش‌سوزی شوند دیگر به جای آن جنگلی نمی‌روید، زیرا آن مناطق استعداد و شرایط طبیعی جنگل شدن را ندارند.
مدیرکل سابق مشارکت‌های اجتماعی سازمان محیط زیست در جواب این سوال که انسان‌ها چه مسئولیتی در کاهش این‌گونه اتفاقات دارند، گفت: انسان‌ها باید در رفتار‌های شخصی خود تجدیدنظر نمایند و تاجایی که ممکن است رفتار‌هایی که منجر به انتشار سوخت فسیلی و گاز‌های گلخانه‌ای می‌گردد و مهمترین عامل تغییرات اقلیمی و جهان گرمایی می‌باشد را مدیریت و صرفه‌جویی کنند.
ایشان افزود: افراد باید تا جایی که امکان دارد برای جابه‌جایی بین طبقات ساختمانی اگر مقصد آن‌ها بیش از دو طبقه باشد از آسانسور استفاده کنند و تلاش کنند مصرف «پروتئین حیوانی» را در رژیم‌های غذایی خود کاهش دهند، چراکه پرورش صنعتی حیوانات برای تولید غذا ضربه‌ی بزرگی به محیط زیست و آب‌های زیرزمینی وارد می‌کند.
در پایان دولت‌ها و حاکمیت‌ها باید تمام تلاششان را بکنند تا به‌جای تولید برق از طریق «سد‌های برق آبی»، «نیروگاه‌های حرارتی» و «نیروگاه‌های اتمی» به سراغ تولید انرژی‌های نو و جدید مانند «انرژی بادی»، «انرژی خورشیدی» و «انرژی زمین گرمایی» رفته و به‌جای تولید خودرو‌های بنزین‌سوز به تولید و استفاده از خودرو‌های هیبریدی و برقی روی آورند.
در انتها چند راه‌کار برای سهیم شدن در کمک به سلامت محیط زیست و زمین:
