به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ بوقلمون هلندی سفید (White Holand turkey) در کشور هلند پرورش و نژاد آن‌ها گسترش یافته است. در این میان بوقلمون‌های وحشی نیز از آمریکا به اروپا صادر شده‌اند، ولی هلند و اتریش به گونه‌های سفید که یکی از آن‌ها همین نوع است علاقه‌مند بوده است.
اولین بار، بوقلمون در اوایل قرن ۱۸ میلادی وارد ایالات متحده و بریتانیا گردید و تا سال ۱۸۴۷ نژاد استاندارد این حیوان محفوظ بوده است. امروزه گونه‌های وایت هلند که به طور تجاری هم پرورش داده می‌شوند از مشهورترین گونه‌هایی هستند که در تعطیلات زمستانی در ایالات متحده به فروش می‌رسند ولیکن بیشتر آن‌ها اصیل نیستند و یا به عبارت دیگر گونه‌های اصیل بوقلمون مذکور نسبتاً کمیاب است.
مراقبت از این بوقلمون‌ها شبیه سایر بوقلمون‌ها می‌باشد و به خاطر جثه بزرگشان برای این حیوانات باید به حد کافی فضای لازم برای حرکت وجود داشته باشد. بوقلمون‌های هلندی سفید را به سختی می‌توان پیدا کرد و نژاد آن‌ها به ندرت پرورش داده می‌شود. برخلاف گونه‌های تجاری ، برای نوع واقعی آن جهت پرورش و تکثیر نیاز به تلقیح مصنوعی وجود ندارد. امروزه اختلالاتی در مورد نژاد بوقلمون هلندی سفید به وجود آمده است. اگرچه اغلب بوقلمون‌های سفید را به نام هلندی سفید می‌شناسند، ولی همه آن‌ها استانداردهای نژاد مزبور را دارا نمی‌باشند. نژاد بوقلمون‌های واقعی هلندی سفید روزبه روز کمیاب‌تر می‌شود. بنابراین اقدامات حمایتی جهت حفاظت آن‌ها باید صورت گیرد.
بوقلمون‌های هلندی سفید دیگر به‌طور گروهی پرورش داده نمی‌شوند. پرورش‌دهندگان نژاد اصیل بسیار کم هستند و آن‌ها بر این نکته اتفاق نظر دارند که بوقلمون‌های مذکور با استانداردهایی مورد ارزیابی قرار می‌گیرند که به مرور زمان از استانداردهای نژاد اصیل فاصله گرفته است. این نوع بوقلمون‌ها تنها توسط علاقه‌مندان پرورش داده می‌شوند و پرورش آن‌ها بسیار محدود می‌باشد. در حال حاضر نوعی از بوقلمون سفید هلندی به طور تجاری پرورش داده می‌شوند.
اگرچه امروزه بیشتر گونه‌های بوقلمون هلندی سفید که به منظور مقاوم بودن با نژادهای دیگر آمیخته شده است، دارای چشم‌های قهوه‌ای رنگ می‌باشند ولیکن نژاد اصیل این دسته از بوقلمون‌ها دارای چشمان آبی بوده است. برخی از انواع نر این بوقلمون‌ها هنوز هم دارای غبغب سیاه هستند. رنگ گردن و زیر گردن بوقلمون‌ها مثل ساق پا و انگشتان پای آن‌ها، سفید متمایل به صورتی می‌باشد. منقار آن‌ها هم رنگ صورتی دارد و هم می‌تواند رنگ استخوانی داشته باشد. در روی سر بوقلمون‌های مزبور نشانه‌ای از رنگ سرخ آبی وجود دارد. بقیه اندام بوقلمون وایت هلند را پرهای شاداب سفید رنگ پوشانده است. امروزه، گونه‌هایی از بوقلمون‌های هلندی سفید که با بوقلمون‌های سفید بزرگ آمیخته شده است دارای سینه‌ای پهن و پاهای کوتاه‌تر در مقایسه با گونه‌های اصیل می‌باشند.
بوقلمون‌های نر اصیل معمولاً حدود ۳۳ پوند و نوع ماده حدود ۱۸ پوند وزن دارند. در آمریکا بوقلمون‌های ماده در ۱۴ تا ۱۶ هفتگی با وزن ۷ تا ۸ کیلوگرم و بوقلمون‌های نر در ۱۷ تا ۲۰ هفتگی با وزن ۱۲ تا ۱۵ کیلوگرم به بازار عرضه می‌شوند. درضمن ۷۰ درصد از بوقلمون‌های کشتار شده به صورت عمل‌آوری شده به دست مصرف‌کننده می‌رسد و به علت بزرگتر بودن اندازه لاشه، بیشتر جنس نر پرورش داده می‌شود. در آمریکا گوشت بوقلمون به صورت چرخ کرده نیز عرضه می‌شود.
منبع: بلدرچین دماوند