به گزارش «سرویس حیوانات خانگی» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ اگر موهای سگ هاوانیز (Havanese) آرایش نشود ظاهری ناهموار و ناخوشایند از خود نشان خواهد داد. پاهای قدرتمند، حرکت آزادانه را میسر می‌نماید. چشمان تیره و دم بلند را موهای ابریشمی پوشانده است.
موهای انبوه در حالات فرفری و یا مواج یافت می‌شود. هاوانیز نژادی است که دارای پوشش خارجی دو لایه است و هر دو پوشش از موهای نرم تشکیل شده‌اند. ارتفاع موها در سگ بالغ از 6 تا 8 اینچ و به درخشندگی مروارید می‌باشد. برخی از هاوانیزها همچنین حامل یک ژن موی کوتاه می‌باشند که اگر دو سگ حامل با هم جفت‌گیری نمایند احتمال به دنیا آمدن توله با پوشش خارجی کوتاه امکان‌پذیر است. هاوانیز مو کوتاه نمی‌تواند در مسابقات شرکت کند.
برخی از کشورها نام شاوانیز را برای نوع مو کوتاه انتخاب کردند. چشم‌ها گرد و بینی در تمام رنگ‌ها مشکی است (استثنا در رنگ یکدست شکلاتی وجود دارد). هاوانیز در انواع رنگ‌های کرم، طلایی، سفید، نقره‌ای، طوسی و مشکی و چند رنگ یافت می‌شود. تمامی رنگ‌ها قابل قبول بوده و هیچ‌یک بر دیگری برتری ندارد.
رنگ شکلاتی و مشکی بیشتر مورد پسند پرورش‌دهندگان شمال آمریکا است. رنگ شکلاتی باید حداقل 2.5 سانتیمتر دارای موی شکلانی باشد، آنها همچنین چشمان سبز و یا عسلی رنگ دارند. قدمت ثبت رنگ مشکی هاوانیز بیش از شکلاتی آن است. طرز راه رفتن خاصی دارد، دمش بالا نگاه می‌دارد و سرزنده و شاداب است. هاوانیز ذاتاً سگ سرسختی است و اگرچه جثه کوچکی دارد به هیچ عنوان ضعیف و شکننده نیست.
خلق و خوی سگ هاوانیز
هاوانیز سگ همراه است، آرام و مسئولیت‌پذیر. خیلی سریع به خانواده انسانی خود خو می‌گیرند و با کودکان رفتاری عالی دارند. بسیار احساسی و بازیگوش با سطح بالایی از هوش. سگی سرزنده و اجتماعی که با همه کنار می‌آید. انسان‌ها، سایر سگ‌ها، گربه‌ها و حیوانات دیگر. بسیار آموزش‌پذیر و فرمان‌بردار است.
این سگ‌های کوچک خیلی علاقه دارند تا از اتفاقات اطرافشان سردر بیاورند. به تن صدا بسیار حساسند و اگر حس کنند که از صاحب قدرتمندترند، فرمنان‌برداری نخواهند داشت. همچنین نباید با آنها رفتاری خشن داشت. در حین آموزش باید خونسرد، آرام و قاطع عمل کنید. هاوانیزها به خوبی می‌توانند سگ سیرک باشند چراکه از انجام حرکات فیزیکی در برابر مردم لذت می‌برند. آنها ذاتاً سگ‌های پر سرو صدایی نیستند اما اگر در تولگی به این کار عادت کنند آنرا تمام عمر انجام خواهند داد. پس بهتر است که در سن پائین بخوبی آموزش ببینند.
دیده‌بان‌های خوبی هستند و مطمئن باشید زمان ورود غریبه را به شما اطلاع می‌دهند. اما به محض اینکه شما به میهمان خوشامد بگویید او نیز از آنها استقبال خواهد نمود. برخی از سگ‌ها که در تولگی اجتماعی نشده‌اند، ممکن است در برخورد با غریبه‌ها خجالتی باشند که البته این خصوصیات جزء این نژاد نیست.
وزن و ارتفاع
وزن: در نرها و ماده: 6 - 3 کیلوگرم.
ارتفاع در نرها و ماده: 28 - 20 سانتیمتر.
مشکلات سلامتی هاوانیز
مشکلات کفل و نژاد بسیار سالم و طولانی عمری است. البته تمام نژادهای طولانی عمر بالاخره مشکلاتی را خواهند داشت. در سنین بالا دیسپلازی پا، آب مروارید، مشکلات فک و زانو، خوشکی پوست و گری از آن جمله‌اند. مچ پا و برخی بیماری‌های چشم قابل ذکر می‌باشد.
شرایط نگهداری نژاد هاوانیز
هاوانیز برای زندگی آپارتمانی مناسب است. در داخل خانه پر جنب وجوش است و نیاز به حیاط ندارد. هاوانیزها بدنیا آمده‌اند تا در خانه شما زندگی کنند، نه در حیاط و باغ تنها رها شوند. به فعالیت بدنی کمی نیاز دارد.
فعالیت بدنی
این سگ کوچک به میزان کمی فعالیت بدنی نیاز دارد. پیاده‌روی روزانه پیشنهاد می‌شود. توجه کنید که آنها در حین پیاده‌روی راهنمای شما نیستند و این شما هستید که به عنوان آلفا (رئیس) راه را نشان می‌دهید.
طول عمر
بین 15 - 14 سال.
آراستن
برای نگهداری آستان‌تر معمولاً موها را کوتاه می‌کنند. اگر علاقه دارید تا موهای سگتان بلند باشد باید منظم آنرا برس بکشید (حداقل 2 بار در هفته). لوسیون‌هایی وجود دارند که با استفاده از آنها موها نرم شده و حالت شکننده نمی‌گیرند. موهای بین انگشتان باید کوتاه شوند. ریزمو خیلی کم و یا اصلاً ندارد. موهای مرده را با برس کشیدن خارج کنید. چشم‌ها و گوش‌ها مرتباً بررسی شوند. گوش‌ها اگر تمیز نشوند دچار عفونت می‌شوند. ناخن‌ها کوتاه و دندان‌ها هفته‌ای 1 مرتبه مسواک شوند. این نژاد برای افرادی که نسبت به موی سگ آلرژی دارند مناسب است. و جزء سگ‌های بدون ریزش مو می‌باشد. نوع موکوتاه هاوانیز برای افرادی که آلرژی دارند مناسب نمی‌باشند، اگرچه این مطلب 100% ثابت شده نیست.
تعداد توله‌ها
9 - 4معمولاً 4 قلاده.
تاریخچه سگ نژاد هاوانیز
در زمان وقوع جنگ فرانسه کوبا و روسیه این نژاد تقریباً به انقراض نزدیک شد و دهه 1900 میلادی برای هاوانیز بسیار بحرانی بود. این نژاد در حال حاضر نیز در کوبا کمیاب است اگرچه بدلیل محبوبیت در آمریکا، امروزه جمعیتش رو به افزایش است. این نژاد عضو خانواده سگ‌های بیچون (Bichon) می‌باشد. در زمان فرانسه بیچون به معنای "سگ‌های گوسفندی" و یا "لپ داگ فرفری" می‌باشد. لغت Barbichon به معنای "نژاد کوچک" و Frise به معنای "فرفری" است. زادگاه این نژاد کوبا و جد او هاوانیز ابریشمی می‌باشد.
بیشتر بدانیم:
سگ بیشون فرایز (Bichon Frise)
هاوانیز در دهه 18 و 19 میلادی میهمان خانه اشراف‌زادگان کوبا بود و در دهه 17 میلادی از اروپا به کوبا منتقل شد. بعدها در اثر زادو ولد نژادی کوچک‌تر از جد ابتدایی بوجود آمد که سفید رنگ و با جنس موهایی نرم‌تر بود. می‌توان گفت علت این تغییر علاقه وافر کوبایی‌ها به نژاد پودل در دهه 19 میلادی و اصلاح نژاد و میکس آن با جد هاوانیز (هاوانیز ابریشمی) بوده است.
پرورش هاوانیز امروزی از دهه 70 شروع و تا پایان قرن 20 ادامه یافت و سگ معروف خانواده‌های کوبا بود. پروش این نژاد در آمریکا از سال 1970 آغاز گردید. ورود هاوانیز به آمریکا از زمان مهاجرت کوبایی‌ها در سال 1960 خصوصاً به منطقه فلوریدا آغاز گردید. پرورش‌دهنده خانومی به نام "گودالد" این نژاد را از خطر انقراض نجات داد. او از طریق آگهی دادن در روزنامه فلوریدا توانست چند تن از مهاجران کوبایی را که صاحب هاوانیز بودند پیدا کرده، 6 قلاده از آنها را خریداری و اقدام به نسل‌کشی نماید. برای اولین بار در سال 1974 نسل اول را معرفی نمود. این نژاد در سال 1991 در انگلستان و در سال 1980 در کانادا به ثبت رسید.
گروه: سگ‌های عروسکی.
گردآوری و ترجمه: تانیا مهرآرا