به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ اسب نژاد شایر (Shire horse) بزرگترین اسب سنگین وزن انگلستان و نتایج اسب جنگی قرون وسطی معروف به اسب گریت است که بعدها نام انگلیش بلک به آن داده شد. این اسب از آمیزش اسب‌های فلاندر و فریزین وارداتی با نژاد بومی حاصل شد و اولین اسب سواره نظام شد. استفاده از واژه بلکز به این اسب‌های سنگین وزن به فردی به نام الیور گرامول نسبت داده می‌شود و احتمالا برای توصیف اسب‌های فریزین وارداتی استفاده شده که همیشه سیاه رنگ بودند.
نژاد اسب موردنظر خود را بیابید
منطقه اصلی پرورش اسب انگلیش بلک منطقه باتلاقی و بخش‌های درون مرزی لیستر شایر، لینکلن شایر، دربی شایر و استافورد شایر بود که این نژاد سرانجام نام خود را از آن مناطق گرفت. اسب‌های پرورش یافته در فین بزرگتر سنگین‌تر و تا حدودی درشت‌تر از اسب‌های آیر شایر بودند. اسب‌های دربی شایر و لیستر شایر عمدتاً سیاه و اسب‌های استافورد شایر اغلب قهوه‌ای بودند.
در اواخر قرن نوزدهم آمیزش این اسب‌ها شکل قطعی گرفت. در نتیجه اولین دفتر انساب اسب‌های این نژاد در سال 1878 میلادی منتشر و انجمن اسبی تحت عنوان انجمن اسب کارت انگلیس تاسیس شد. این نام در سال 1884 میلادی به نام انجمن اسب شایر تغییر یافت و این نژاد از آن زمان به نام اسب شایر معروف شد. به دنبال تاسیس انجمن اسب شایر موفقیت زیادی در گسترش کشاورزی آن زمان و جلب توجه خریداران خارجی کسب شد.
اسب‌های شایر به زودی به سرزمین‌های دور مانند آمریکای شمالی و جنوبی روسیه و انگلستان صادر و به جز تفکیک‌ناپذیر زندگی روزمره مردم انگلستان تبدیل شدند. این اسب‌های بزرگ خصوصیات ویژه‌ای مانند قدرت، بنیه، استحکام و خلق و خوی خوب داشتند و برای شخم زدن مزرعه، کشیدن الوار و کشیدن واگن‌های مزرعه، واگن‌های راه آهن، گاری و درشکه‌های ذغال سنگ استفاده می‌شدند. ورود وسایل نقلیه موتوری خسارت‌های قابل توجهی به این اسب‌ها زد. احیای اسب‌های شایر در دهه 1960 شروع شد و امروزه این اسب‌های ممتاز برای نمایش شخم زدن زمین و کشیدن گاری در مسیرهای کوتاه شهری استفاده می‌شود.
منبع: اطلس رنگی نژادهای اسب های ایران و جهان نوشته دکتر علی نصیریان و همکاران