عوامل ایجاد کننده اختلالات حرکتی در پرندگان (بخش اول): عوامل عفونی ایجادکننده مشکلات حرکتی در پرندگان
عوامل ایجاد کننده اختلالات حرکتی در پرندگان (بخش دوم): عوامل غیرعفونی مشکلات حرکتی پرندگان
اسکولیز (خمیدگی جانبی ستون مهره‌ها) (Scoliosis)
معمولاً در تمام انواع طیور مشاهده می‌شود. این حالت که اغلب به طور اتفاقی بروز می‌کند، نمی‌تواند عامل لنگش باشد؛ مگر اینکه تمام احتمالات دیگر رد شده و تحت فشار قرار گرفتن نخاع شوکی مشخص شده باشد.
نکروز سر استخوان ران (Femoral Head Necrosis)
این عارضه در طیور گوشتی و بوقلمون مسن مشاهده می‌شود. اگرچه در این مورد مطالعات دقیقی انجام شده است ولی قراین موجود نشان می‌دهد که این حالت یک فرایند غیرعفونی است. هنگام کالبدگشایی پرندگان مبتلا به لنگش، غضروف سر استخوان ران از این استخوان جدا می‌شود و در حفره استخوان لگن باقی می‌ماند.
سطحی از استخوان ران که در این حالت نمایان می‌شود شکننده و دارای خلل و فرج و فرورفتگی می‌باشد. اغلب در عضلات احاطه کننده مفصل لگن نیز خونریزی وجود دارد. در طیور گوشتی نوعی تورم پوست ناشی از این عارضه همراه با ریزش پر در اطراف مفصل لگنی (سندرم پر ریختگی اطراف لگن) گزارش شده است. ناهنجاری‌های غضروف مفصلی سر استخوان ران در طیور گوشتی متداول می‌باشد.
پیچ خوردگی پنجه پای پرندگان (Twisted Toes)
در نژادهای سنگین متداول است. این بیماری در جوجه‌های گوشتی در سن 2-6 هفتگی اتفاق می‌افتد. پیچیدگی پا به بیرون و خم شدن کوندیل‌ها در مفاصل درشت‌نی‌ای کف پایی وجود دارد و معمولاً یک طرفه است. وترهای گاستروکنمیوس از محل خود لغزیده و تغییر مکان گاستروکنمیوس از محل خود لغزیده و تغییرمکان می‌یابند. مفصل خرگوشی کج شده و حالتی شبیه به پروزیس به وجود می‌آورد که در آن تورم و برجستگی مفاصل وجود ندارد. عامل آن ناشناخته است.
کندرو دیستروفی (Chondrodystrophy)
از بیماری‌های ارثی طیور که با کوتاه شدن مشخص استخوان‌های بلند مشخص می‌شود.
پارگی تاندون پرنده (Tendon Rupture)
از علت‌های لنگش می‌باشد. پارگی در تاندون‌های جمع‌کننده تاندون‌های زانو و تاندون‌های بین استخوان‌های تارس رخ می‌دهد.
به طور کلی با فراهم نمودن فضای کافی برای پرندگان، نرمش دادن ملایم آنها، تغذیه کافی، پیشگیری از عفونت‌های داخلی و مناسب نگه داشتن شرایط بستر و کیفیت هوا در سالن مرغداری می‌توان اختلالات حرکتی را کاهش داد.
بیماری پای سبز در مرغ‌ها
پای سبز در طیور یک بیماری قانقاریایی نیست. پارگی جزئی یا کامل وتر آشیل تقریباً در فاصله 4/3 اینچی مفصل تیبیوتارسال تارسومتا تارسال (مفصل خرگوشی) که رگ‌های خونی مجاور را پاره می‌کند وجود دارد.
عامل آن پیچده و نامشخص است، اما احتمالاً ناشی از ارتباط تنگاتنگ بین عوامل نژادی، تغذیه‌ای، مدیریتی و ویروسی عامل آرتریت ویروسی است. تغییر رنگ سبز، ناشی از فساد ترکیبات هموگلوبین است.
نویسنده: مرتضی شیرینی