به گزارش «سرویس اطلاعات دارویی» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ جوش شیرین با ظاهر کریستال سفید رنگ، یکی از نمک‌های فاقد کلر می‌باشد که به‌طور طبیعی در چشمه‌ها یافت و بیشتر بوسیله‌ی فرآیند شیمیایی تولید می‌شود.
جوش شیرین توسط اسید‌ها تجزیه شده و با خنثی‌سازی اسید، گاز دی‌اکسید‌کربن آزاد می‌نماید. همچنین به دلیل آزاد کردن گاز کربنیک در حرارت بالاتر از 80 درجه سانتی‌گراد در کپسول‌های خاموش‌کننده آتش بکار می‌رود.
بیشترین مصرف جوش شیرین در صنایع دارویی، غذایی و دامی می‌باشد.
جوش شیرین در جیره گاوهای شیری به‌عنوان منبع بی‌کربنات مورد استفاده قرار می‌گیرد و همچنین به‌عنوان تأمین سدیم بدون کلرید در جیره طیور استفاده می‌گردد.
در گاوهای شیری جهت حفظ ظرفیت بافری شکمبه، افزون بر بی‌کربنات تولید‌شده توسط بزاق، نیاز به تأمین از طریق افزودنی خوراکی (جوش شیرین) نیز می‌باشد.
جوش شیرین با تأمین بی‌کربنات در شکمبه دام و حفظ وضعیت میکروفلور طبیعی شکمبه با ایجاد تعادل کاتیون آنیون جیوه (DCAD) و نیز کاهش تخمیر نامطلوب در شکمبه، در بهبود چربی شیر و کاهش عوارض ناشی از استرس گرمایی نقش بسیار مهمی دارد.
مقدار مصرف جوش شیرین برای دام و طیور:
گاو شیری: جهت دست یافتن به بهترین نتیجه در گاوهای شیری، تغذیه 50 گرم جوش شیرین به‌ازای هر 10 لیتر شیر (تغذیه 200 گرم جوش شیرین به‌ازای هر رأس دام با میانگین تولید 40 لیتر) یا 10 تا 13 کیلوگرم جوش شیرین در یک تن کنسانتره توصیه می‌شود.
گاو گوشتی: باتوجه به مصرف بالای کنسانتره در تغذیه گاوهای گوشتی، میزان 1 تا 1/5درصد ماده خشک مصرفی در 30 روز اول پیشنهاد و بعد از عادت‌پذیری جیره، مقدار مصرف به 0/75-0/5درصد توصیه می‌شود.
طیور: معمولاً بین 1 تا 2 کیلوگرم در تن خوراک براساس جیره و وضعیت املاح آب توصیه می‌شود.