در این بخش می‌پردازیم به؛ تامین آب شرب و بهداشتی همچنین آب موردنیاز جهت آبیاری، و تامین علوفه مناسب که علاوه بر فراهم نمودن تنوع غذایی برای پرورش شتر به ایجاد تنوع زیستی در جنگل‌های دست کاشت مناطق بیابانی نیز کمک نماید.
متاسفانه بزرگترین مشکل شترداری در کشور، رها و آزاد بودن شترها و پرورش نیمه وحشی آن‌هاست. اغلب شترداران سالی یک بار شترها را در محل‌های مخصوص به نام گاش جمع‌آوری آنها را علامت‌گذاری کرده و مجدداً رها می‌سازند.
باتوجه به وقوع خشکسالی، پرورش طیور و گاو با مشکل روبرو شده، لذا با اجرای سیاست‌های راهبردی، مانند توسعه نسل شتر و ایجاد تنوع زیستی در جنگل‌های دست کاشت مناطق بیابانی، می‌توان کمک شایانی به بیابان‌زدایی نمود.