به گزارش «سرویس حیوانات خانگی» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ اختلال دوقطبی یکی از نادرترین اختلالات روانی در سگ‌هاست که با تغییرات شدید خلقی همراه است. این بیماری می‌تواند باعث بروز رفتارهای غیرمنتظره شود که برای صاحبان سگ گیج‌کننده و حتی خطرناک خواهد بود. سگ مبتلا ممکن است در برخی دوره‌ها بیش‌فعال، مضطرب و حتی تهاجمی شود، در حالی که در دوره‌های دیگر گوشه‌گیر، بی‌انرژی و بی‌علاقه به محیط اطراف خواهد بود.
علل اختلال دوقطبی در سگ‌ها
این بیماری می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، اما مهم‌ترین عوامل شناخته‌شده عبارتند از:
۱. عوامل ژنتیکی: برخی نژادهای خاص مانند کوکر اسپانیل، دوبرمن، بول تریر، بیچون فریز، برگر پیرنه و وست هایلند تریر بیش از سایر نژادها مستعد این بیماری هستند.
۲. عوامل هورمونی: عدم تعادل هورمونی نیز یکی از دلایل احتمالی بروز این اختلال است.
علائم اختلال دوقطبی در سگ‌ها
این بیماری معمولاً بین ۱ تا ۳ سالگی در سگ‌ها ظاهر می‌شود و دو نوع اصلی دارد: اختلال دوقطبی تک‌قطبی (Unipolar) و اختلال دوقطبی واقعی (Bipolar).
۱. علائم اختلال دوقطبی تک‌قطبی:
در این حالت، سگ دچار دوره‌های شدید بیش‌فعالی و اضطراب می‌شود که با نشانه‌های زیر همراه است:
- واکنش بیش از حد به صداها و محرک‌های محیطی
- بی‌قراری و رفتارهای ناآرام
- پرخاشگری ناگهانی و بدون دلیل
- بی‌خوابی و کم شدن مدت زمان استراحت
- افزایش اشتها، پرخوری و حتی خوردن مجدد غذای استفراغ‌شده
- تغییرات غیرعادی در مردمک چشم
- رفتارهای وسواسی مانند چرخیدن دور خود یا تعقیب اجسام خیالی
۲. علائم اختلال دوقطبی واقعی:
در این نوع، سگ بین دوره‌های بیش‌فعالی و دوره‌های افسردگی در نوسان است. علائم افسردگی شامل موارد زیر است:
- کاهش انرژی و فعالیت
- گوشه‌گیری و بی‌علاقگی به محیط اطراف
- کاهش اشتها و بی‌میلی به غذا
- خواب‌آلودگی بیش از حد
درمان و مدیریت اختلال دوقطبی در سگ‌ها
۱. درمان دارویی: دامپزشک ممکن است داروهای تنظیم‌کننده خلق، مانند سِلِجینین را تجویز کند که معمولاً باید به‌صورت مادام‌العمر مصرف شود. یافتن دوز مناسب ممکن است زمان‌بر باشد.
۲. مدیریت محیطی:
- فراهم کردن یک محیط آرام و بدون تنش
- پرهیز از تغییرات ناگهانی در برنامه روزانه سگ
- ایجاد یک فضای اختصاصی برای استراحت در مواقع اضطراب یا حملات ناگهانی
نکات مهم برای صاحبان سگ‌های مبتلا به اختلال دوقطبی
- این بیماری یک مشکل روانی است و ارتباطی به تربیت نادرست سگ ندارد.
- رفتارهای پرخاشگرانه سگ در این وضعیت کاملاً غیرقابل‌کنترل هستند و ممکن است بدون هشدار قبلی رخ دهند.
- مراجعه به دامپزشک متخصص در رفتارشناسی حیوانات برای کنترل بهتر بیماری ضروری است.
- با مدیریت صحیح و پیگیری درمان، می‌توان کیفیت زندگی سگ‌های مبتلا به این اختلال را بهبود بخشید و خطرات احتمالی را کاهش داد.