التهاب گوش در سگ: علل، علائم، درمان و پیشگیری

به گزارش «سرویس حیوانات خانگی» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ التهاب گوش در سگ‌ها به ویژه به دلیل شکل خمیده کانال گوش دوستان سگ ما شایع است. این التهاب به سه شکل التهاب گوش خارجی، التهاب گوش میانی و التهاب گوش داخلی وجود دارد.

اگر اولین مورد اغلب جدی نباشد، مراقبت ناکافی یا عدم حمایت می‌تواند منجر به بدتر شدن این پدیده شود. پس از مدتی التهاب گوش عمیق‌تر، جدی‌تر و درمان آن دشوارتر می‌شود. ناگفته نماند که عواقب آن روی حیوان قابل توجه است. ویژگی‌ها، علل، علائم، تشخیص، درمان و پیشگیری ازین پدیده را در این مقاله بیاموزید!

التهاب گوش در سگ چگونه مشخص می‌شود؟

التهاب گوش یک اتفاق نسبتا شایع در سگ‌هاست، تا جایی که یکی از پنج دلیل اصلی برای مشاوره است. برای درک بهتر این وضعیت، خوب است که به آناتومی گوش دوستان سگمان نگاهی بیاندازیم. درواقع برخلاف مجرای گوش ما که مستقیم است، مجرای گوش سگ خم شده و تقریبا زاویه 90 درجه را تشکیل می‌دهد.

این شکل بهتر از گوش در برابر حملات خارجی محافظت می‌کند، اما تهویه طبیعی اندام را محدود می‌کند و تخلیه زباله‌های کوچک و جرم گوش را کند می‌کند، در نتیجه باعث ایجاد عفونت گوش می‌شود.

گوش سگ سه قسمت اصلی دارد:

گوش خارجی، قسمت قابل مشاهده، که شامل لاله گوش و کانال گوش است.

گوش میانی که شامل پرده گوش، حفره صماخی و استخوانچه‌ها برای انتقال صداها به گوش داخلی است.

گوش داخلی که شامل حلزون و دهلیز است، برای شنوایی سگ و حفظ تعادل آن مفید است.

التهاب گوش می‌تواند منجر به عفونت گوش شود. سه شکل التهاب وجود دارد که به سه ناحیه گوش، یعنی گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی مرتبط است. اغلب، التهاب گوش خارجی اتفاق می‌افتد. با این حال، در غیاب درمان یا اگر درمان خیلی دیر انجام شود، می تواند به التهاب گوش میانی و سپس به التهاب گوش داخلی تبدیل شود.

التهاب خارجی به طور کلی یک فرم جدی نیست، اما باید جدی گرفته شود و برای جلوگیری از تبدیل آن به شکل عمیق‌تر، جدی‌تر و درمان دشوارتر، نیاز به مشاوره دارد.

علل التهاب گوش در سگ چیست؟

عفونت گوش می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. تعیین این امر می‌تواند به دامپزشک کمک کند تا راه حل مناسبی برای تسکین حیوان ارائه دهد.

علل انگلی

برخی از انگل‌ها می‌توانند باعث عفونت گوش شوند. بیشتر اوقات، گال گوش است که توسط کنه Otodectes cynotis، یک انگل مسری که از جرم گوش و سلول‌های مرده تغذیه می‌کند، ایجاد می‌شود. وجود آن باعث خارش قابل توجهی در سگ‌ها می‌شود و می‌تواند به التهاب تبدیل شود.

دمودکس، جرب خرمن و کک از دیگر انگل‌هایی هستند که می‌توانند گوش را تحریک کرده و باعث عفونت گوش شوند.

علل آلرژیک

گوش پوشیده از پوست است. در نتیجه، هر چیزی که می‌تواند باعث واکنش پوستی آلرژیک شود، می‌تواند بر گوش‌ها تأثیر بگذارد و باعث عفونت گوش شود. آلرژی غذایی، آلرژی به یک محصول، حساسیت به نیش کک و ... منابع متعدد است و اغلب منجر به عفونت گوش دو طرفه یعنی در هر دو گوش می‌شود.

اجسام خارجی

گوش سگ‌ها به لطف کانال گوش زاویه‌دارشان در برابر اجسام خارجی بهتر از گوش ما محافظت می‌شود. از سوی دیگر، هنگامی که یک جسم موفق به نفوذ به آن می‌شود، بیرون آوردن دوباره آن دشوارتر می‌شود. سنبلچه‌ها به ویژه دشمنان بزرگ سگ‌ها هستند.

این دانه‌های علف که در مزارع، علفزارها و کنار جاده‌ها یافت می‌شوند در نگاه اول بی‌ضرر هستند، اما وقتی به پوست حیوان می‌چسبند، آنتن‌هایشان (که معمولاً به آنها اجازه می‌دهد بهتر در هوا پراکنده شوند) آنها را به سمت اپیدرم سگ هل می‌دهد. بنابراین می‌توانند پوست را سوراخ کرده و باعث عفونت شوند. اگر به گوش برسند، می‌توانند از پرده گوش عبور کرده و باعث عفونت گوش شوند.

سایر علل احتمالی

بسیاری از عناصر دیگر می‌توانند باعث عفونت گوش در سگ شوند. به طور خاص موارد زیر را ذکر می‌کنیم:

تومورها و پولیپ‌های واقع در گوش، که می‌توانند عملکرد آن را مختل کنند و باعث تجمع جرم گوش شوند که از طریق التهاب منجر به عفونت می‌شود.

اختلالات هورمونی یا ایمنی، که می‌تواند تعادل طبیعی جمعیت میکروارگانیسم‌هایی را که به حفظ گوش کمک کند را مختل کند تا جایی که باعث افزایش تکثیر باکتری‌ها یا قارچ‌ها می‌شود. این اتفاق خطر تبدیل شدن به عفونت گوش را دارد.

علائم عفونت گوش در سگ چیست؟

همه سگ‌ها ممکن است دچار عفونت گوش شوند، اما همه به یک شکل تحت تاثیر قرار نمی‌گیرند، زیرا نژادهای خاصی از سگ‌ها مستعد ابتلا به این نوع التهاب هستند. این امر به ویژه در مورد نژادهای خاصی با گوش‌های فلاپی مانند بیگل، کوکر اسپانیل یا اسپانیل، یا سگ‌هایی با گوش‌های بلندتر صادق است.

اجازه دهید همچنین به سگ‌هایی اشاره کنیم که نسبت به خطرات آلرژیک حساس‌تر هستند، از مشکلات پوستی رنج می‌برند یا تمایل به تولید بیش از حد چربی در قسمت پوست دارند. در نهایت، نژادهای دیگری مانند بولداگ، لابرادور یا شارپی نیز در خطر قرار دارند.

در هر صورت، همانطور که اشاره کردیم، عفونت گوش باید به سرعت درمان شود تا از انحطاط آن به شکل عمیق‌تر، جدی‌تر و درمان دشوارتر جلوگیری شود. علاوه بر این، همیشه ترجیح داده می‌شود که همراه کوچک خود را از دردهای غیرضروری در امان بدارید. درنتیجه، در اینجا علائمی وجود دارد که باید به شما هشدار دهد:

- سگ شما با اصرار گوش خود را می خاراند.

- سگ شما سر خود را به یک طرف (معمولاً گوش آسیب دیده) خم می‌کند.

- حیوان خانگی شما سرش را تکان می‌دهد.

- گوش‌های سگ شما هنگام لمس گرم است.

- گوش سگ شما قرمز است.

- گوش‌های حیوان دارای ترشحات (موم یا چرک) است.

- گوش‌های سگ شما بوی بدی می‌دهد.

- سگ شما اجازه نمی‌دهد گوش‌های او را لمس کنید یا با کوچکترین تماسی ناله می‌کند.

هنگامی که گوش داخلی تحت تأثیر قرار می گیرد، سایر علائم بالینی ممکن است ظاهر شوند:

- حیوان تقریباً دائماً سر خود را کج می‌کند.

- او از مشکلات تعادل رنج می‌برد.

- او در راست ایستادن یا راه رفتن مشکل دارد.

در بیشتر موارد، التهاب گوش خارجی درمان نشده یا بد درمان شده به عفونت گوش میانی و یا داخلی تبدیل می‌شود. ممکن است عفونت خارجی به لطف درمان‌های ارائه شده بهبود یابد، اما شکل داخلی باقی بماند. بنابراین باید مراقب باشید، زیرا تشخیص این عفونت بسیار دشوارتر و همچنین جدی‌تر است.

چگونه عفونت گوش سگ را درمان کنیم؟

قبل از اجرای درمان مناسب، دامپزشک باید تشخیصی را انجام دهد تا تأیید کند که واقعاً یک عفونت گوش است و علت آن را شناسایی کند. در هر صورت، سعی نکنید عفونت گوش سگتان را خودتان درمان کنید، چه با شستن گوش و چه با دادن داروهایی که قبلاً برای شما تجویز شده است. توصیه می‌شود برای اینکه خطر بدتر شدن وضعیت را نداشته باشید، مشورت کنید.

پزشک یک اتوسکوپ برای معاینه مجرای گوش همراه کوچک شما دارد. بنابراین او می‌تواند به راحتی منشأ آن را تعیین کند و به ویژه وجود احتمالی جسم خارجی را تشخیص دهد. در صورت لزوم، متخصص مراقبت‌های بهداشتی می تواند نمونه‌ای را برای بررسی زیر میکروسکوپ بگیرد یا آن را به آزمایشگاه آنالیز ارسال کند. در صورت عود یا عفونت مزمن گوش، ممکن است معاینات دیگری (MRI یا سی تی اسکن) توصیه شود.

پس از تعیین تشخیص خود است که پزشک قادر خواهد بود درمان مناسبی را برای درمان سگ شما انجام دهد.

تمیز کردن گوش برای از بین بردن هرگونه ترشح و عناصر عفونی ضروری است. در صورت وجود جسم خارجی، دامپزشک می‌تواند آن را خارج کرده و درمان لازم را انجام دهد. آنتی‌بیوتیک‌ها فقط در موارد تکثیر باکتریایی تجویز می‌شوند، زیرا به مبارزه با این میکروارگانیسم‌ها کمک می‌کنند. داروهای ضدالتهاب نیز به شدیدترین عفونت‌های گوش محدود می‌شوند.

در بیشتر موارد، عفونت گوش با یک درمان موضعی مبتنی بر یک محصول پاک‌کننده و یک دارو به صورت پماد یا به صورت قطره درمان می‌شود که بسته به محصول و علت ایجاد عفونت گوش، چندین بار در روز به مدت 5 تا 21 روز استفاده می‌شود.

اگر علت انگل باشد، می‌توان علاوه بر آن از درمان ضدانگلی نیز استفاده کرد. در صورت بروز عفونت آلرژیک گوش، بسته به عنصر آلرژی‌زا مورد نظر، لازم است تغییرات خاصی در زندگی روزمره سگ ایجاد شود.

در همه موارد، انجام کل درمان به سگ ضروری است، حتی اگر به نظر بهتر باشد. اگر سگ شما مشکل دارد یا سرسخت است، صبور باشید و تمام درمان خود را به او بدهید و با دقت دوز توصیه شده را دنبال کنید، زیرا اگر درمان پیش از موعد متوقف شود، عفونت همیشه می تواند عود کند.

همچنین هرگز از گوش پاک کن برای تمیز کردن گوش سگ خود استفاده نکنید، زیرا تنها کثیفی را به داخل مجرای گوش برمی‌گرداند و خطر آسیب رساندن به او را خواهد داشت. از دستمال مرطوب مرطوب شده با کمی آب ولرم استفاده کنید، این کار را به خوبی انجام می‌دهد.

هرگز از عفونت گوش در سگ غافل نشوید، زیرا اگر درمان نشود، می‌تواند به عفونت ثانویه تبدیل شود یا منجر به اختلالات عصبی یا حتی کاهش شنوایی شود. با این حال، هنگامی که حیوان تمام یا بخشی از آن را از دست داده است، غیر قابل برگشت است!

همچنین توجه داشته باشید که هرگونه عفونت گوش می‌تواند منجر به تشکیل هماتوم شود و یک حفره خونی در سطح لاله گوش، بین پوست و غضروف تشکیل دهد. این نوع عارضه گاهی برای سگ بدون درد و عمدتاً ناخوشایند است، اما فقط جراحی می‌تواند آن را برطرف کند.

آیا می توانیم از عفونت گوش در سگ جلوگیری کنیم؟

درمان عفونت گوش ضروری است، اما می‌توان از خطرات پیشگیری کرد یا حداقل با اقدامات ساده از علل خاصی جلوگیری کرد.

سگ‌هایی که اغلب حمام می‌کنند به طور مرتب تحت تأثیر قرار می‌گیرند. به خاطر داشته باشید که پس از شنا به طور مرتب گوش‌های سگ خود را خشک کنید تا خطرات آن را محدود کنید. اگر به نظر می‌رسد حیوان در روزهای بعد اذیت شده است، گوش‌هایش را با دقت تمیز کنید.

با این حال، اگر علائم عفونت و التهاب ظاهر شد، آنها را تمیز نکنید و سریعاً با دامپزشک مشورت کنید تا آنها را همانطور که هستند معاینه کند. باید همچنین به جریان هوا که گوش سگ را ضعیف می‌کند توجه داشت.

اگر وجود جسم خارجی را تشخیص دادید، می‌توانید آن را با هوشیاری زیادی خارج کنید. اگر سگ شما اجازه نمی‌دهد این اتفاق بیفتد یا اگر مجهز نیستید، با دامپزشک مشورت کنید تا خطرات، به ویژه تشدید شرایط را محدود کنید. 

در نهایت، از آرایشگر بخواهید که اطراف گوش را پاک کند تا مانع تخلیه طبیعی جرم گوش نشود. همچنین مطمئن شوید که به طور منظم از ضد انگلی برای سگ خود استفاده می‌کنید. و اگر همسفر کوچک شما مستعد عفونت گوش است، هر از گاهی گوش‌های او را با دقت تمیز کنید تا جرم اضافی گوش و آلودگی‌ها از بین برود. دستمال مرطوب شده با آب ولرم برای دفع ترشحات کافی است.