به گزارش «سرویس آموزشی» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ نمونه‌گیری برای سم‌شناسی از اهمیت زیادی برخوردار است. نمونه سم‌شناسی بایستی عاری از آلودگی باشد و تا آنجا که ممکن است باید تا رسیدن به آزمایشگاه حداقل تغییر و تجزیه در آنها صورت گرفته باشد.
بهترین روش نگهداری نمونه سم‌شناسی منجمد کردن و اگر این امر امکان نداشته باشد بهتر است از فرم آلدئید استفاده گردد.
امعا و احشا و سایر مواد بیولوژیک بهتر است در کیسه‌ها وظروف پلاستیکی ارسال شوند زیراخیلی راحت منجمد شده و خطر شکسته شدن آنها وجودندارد.
میزان نمونه باید حداقل ۲۵۰ گرم از هر قسمت باشد. معمولاً از تمام قسمت‌ها نمونه‌برداری صورت می‌گیرد. در دام زنده بهترین نمونه ادرار است و در دام مرده نمونه بایستی شامل کبد، ریه، قلب، کلیه، ماهیچه، چربی محتویات روده و معده و خون باشد.
اگرچه در انواع سم ممکن است اهمیت برخی از اعضا بیشتر باشد مثلاً در مسمومیت با مرفین و باربیتورات‌ها ادرارنمونه بهتری است در مسمومیت با ارگانوکلره چربی‌ها و در مسمومیت با سیانور خون ارزش بیشتری دارد.
نکته مهم دیگر اینست که آزمایش کامل سم‌شناسی بسیار گران تمام میشود و مستلزم وقت و هزینه زیادی است بنابراین بهتر است که دامپزشک معالج باتوجه به علائم بالینی، کالبدگشائی وغیره یک یا دو گروه سم که مشکوک می‌باشد را جهت جستجوی سم ذکر نماید.
برای دستیابی سم‌شناسی به اطلاعات جامع در مورد مسمومیت واقع شده و کمک به تشخیص سریع و بهتر پیشنهاد می‌گردد، از فرم شماره ۱ جهت ارائه اطلاعات همراه ارسال نمونه استفاده گردد.