به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ غلظت طبیعی و نرمال پتاسیم در پلاسمای گاو حدود 3.9 تا 5.8 میلی‌اکی‌والان در لیتر می‌باشد. هیپوکالمی، شایع‌ترین عارضه ثانویه در نشخوارکنندگانی بوده که دچار عوارضی چون اسیدوز لاکتیکی شکمبه، کتوز، اسهال، نقص کلیوی و کاهش بزاق در طول تنش گرمایی، شده‌اند.
کمبود کلسیم خون تاثیر بسزایی بر روی وظایف قلب دارد. معمولاً دام، جیره‌هایی که پتاسیم بیشتری از نیازشان داشته باشد را برای تامین نیازهای بافتی، مصرف می‌کنند، به این دلیل که نسبتاً تمام پتاسیم جیره از راه روده جذب شده و جهت پیشگیری از افزایش پتاسیم اضافی پلاسما، لازم و ضروری است.
کلیه‌ها پتاسیم اضافی جذب شده را دفع می‌کنند، دفع کلیوی پتاسیم، توسط آلدوسترون کنترل شده که این هورمون، ترشح کلیوی پتاسیم را در تبادل با یون‌های سدیم، افزایش خواهد داد.
انسولین، فعالیت پمپ سدیم – پتاسیم ATP آز را افزایش می‌دهد و باعث بالا رفتن جذب پتاسیم توسط بافت‌های کبدی و ماهیچه‌های اسکلتی خواهد شد. هنگامی‌که غلظت H+ در خون گاو شروع به بالارفتن کند، پتاسیم، مایعات داخل سلولی را ترک کرده و وارد مایعات خارج سلولی خواهد شد. در همین حین غلظت H+ در مایع داخل سلولی شروع به بالا رفتن می‌کند.
معمولاً هیپرکالمی به‌دنبال تلاش بدن در مبارزه با اسیدوز بروز می‌کند. برعکس، اگر حیوان در خطر بروز آلکالوز قرار داشته باشد K+ از مایعات خارج سلولی خارج شده، درنتیجه سطوح H+ داخل سلولی کم شده و غلظت‌های H+ خارج سلولی زیاد می‌شود تا PH طبیعی خون را برقرار کند. هر کیلوگرم شیر حدوداً دارای 1.5 گرم پتاسیم بوده و رشد جنینی در اواخر آبستنی روزانه به حدود 1 گرم پتاسیم نیاز خواهد داشت.
کاهش غلظت پتاسیم داخل سلولی سبب کاهش قدرت ماهیچه‌ها خواهد شد. کاهش در پتاسیم داخل سلولی، مقدار کلسیم آزاد شده از شبکه سارکوپلاسمی را در حین فعالیت ماهیچه‌ای، می‌کاهد و درنتیجه اثر متقابل بین اکتین و میوزین که موجب انقباض ماهیچه است، کاهش می‌یابد.