به گزارش «سرویس حیوانات خانگی» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ به هر نوع تورم بافتی مزمن هیگروما (hygroma) گفته می‌شود که حاوی مایعات غیرعفونی بوده و توسط بافت سختی احاطه شده باشد. هیگروما اغلب براثر فشارهای مداوم به بافت نرم برروی برجستگی‌های استخوانی بدن مانند آرنج دست و یا پاشنه‌ی پا ایجاد گردیده و متداول‌ترین آن، هیگرومای ناحیه‌ی آرنج است که به شکل یک برجستگی در ناحیه‌ی پشتی-جانبی آرنج دیده می‌شود.
این عارضه بیشتر به علت ضربه‌های مزمن و مکرر به‌صورت دو طرفه در هر دو دست ایجاد می‌شود و اغلب فاقد درد بوده و در اکثر سگهای جوان در سنین ۶ الی ۱۸ ماهگی اتفاق می‌افتد و بروز آن در نژادهای بزرگ سگ متداول‌تر است. هیگروما ممکن است در سگهای مسن‌تری که مشکلات عصبی-عضلانی دارند نیز بروز کند، اما در سنین کمتر از ۲ سال متداول‌تر است.
در بیشتر موارد هیگروما در سگ‌هایی اتفاق می‌افتد که بر روی سطوح سفت و سخت، مانند زمین سخت و آسفالت شده، نگهداری می‌شوند. به این شکل که ابتدا زخمی در ناحیه‌ی آرنج ایجاد شده و سپس به علت اختلال در خون‌رسانی به محل، هیگروما شکل می‌گیرد.
سگ‌هایی با پوست نازک و چربی زیرجلدی اندک، برای ابتلا به این عارضه مستعدترند. برخی بیماری‌های ارتوپدی که باعث می‌شوند حیوان به هنگام نشستن بر روی جناغ سینه، فشار بیشتری به مفصل آرنج خود وارد کند نیز می‌تواند باعث تشکیل هیگروما گردد. هیگرومای مفصل آرنج ممکن است در اندازه‌های مختلف دیده شود و با ضربه‌های مکرر، بزرگ‌تر و ضخیم‌تر خواهد شد.
هیگروما به خودی خود عفونی نبوده و فاقد هرگونه میکروب است، مگر آنکه در طی دست‌کاری و تلاش برای تخلیه‌ی مایعات داخل آن به ورود و تجمع، باکتری به داخل آن بیانجامد. هیگرومای عفونی، گرم و دردناک می‌گردد. اگر هیگروما کوچک و فاقد درد باشد، معمولاً مشکل خاصی برای حیوان ایجاد نمی‌شود و تنها از نظر زیبایی ظاهری موردپسند نیست.
درمان هیگروما
درمان اصلی و مشخص برای هیگرومای آرنج، برطرف کردن علت آن است. جلوگیری از تکرار ضربه‌های وارده به آرنج، مهم‌ترین مسأله‌ای است که باید رعایت شود. بهترین اقدام، تهیه بستری نرم برای حیوان و لایه‌گذاری ضخیم و مناسب در سطح محل استراحت او می‌باشد. در موارد مزمن هیگروما، بانداژ ناحیه آرنج از آن نظر که مانع تماس آرنج با زمین و اعمال فشار مستقیم بر این ناحیه می‌گردد، می‌تواند کمک‌کننده باشد.
هیگروماهای تازه شکل گرفته، اغلب در صورت اصلاح بستر و مراقبت‌های لازم کم‌کم ازبین خواهند رفت. تنها درمورد هیگروماهایی که اندازه‌ی کوچکی دارند، برداشت کامل آن توسط جراحی امکان‌پذیر است. معمولاً تخلیه‌ی مایعات داخل هیگروما فایده‌ی چندانی ندارد و حتی ممکن است باعث ورود باکتری و ایجاد عفونت شده و اوضاع را بدتر کند. تنها درصورتی که هیگروما عفونی شده باشد و علائم گرمی و دردناکی در آن مشاهده گردد، و یا هنگامی که مجرای ترشحی از آن به بیرون دیده شود، انجام عمل جراحی ضروری است. عفونت هیگروما توسط زه‌کشی مایعات آن و استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های مناسب، درمان خواهد شد. مراقبت از حیوان و نگهداری بانداژها بعد از جراحی به‌طور معمول مشکل است و بروز زخم و برگشت هیگروما از عوارض احتمالی جراحی خواهد بود.
منبع: دنیای حیوانات