به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ در تاریخ آمده است که از 500سال قبل از میلاد مسیح در دامنه‌های سلسله جبال زاگرس در منطقه‌ای به نام نسا اسب کردی وجود داشته است. باتوجه به وضعیت توپوگرافی کردستان که منطقه‌ای صعب‌العبور و کوهستانی با دشت‌ها و تپه‌های ماهورهای سنگلاخی می‌باشد بدیهی است قبل از ورود خودرو به منطقه اکثر کارهای روزمره مردم و کارهای سنگین کشاورزی بارکشی و سواری با اسب انجام می‌شده است.
نژاد اسب موردنظر خود را بیابید
خصوصیات ظاهری اسب کردی
اسب کرد دارای سم‌های سخت و محکم پیشانی عریض، مسطح و برجستگی کمی روی بینی است. انتهای بینی و منخزین ناصاف و برجسته بوده و گوش‌ها ظریف و خوش حالت می‌باشند و در مادیان کمی بزرگتر به نظر می‌رسد. چشم‌ها درشت و گرد با حدقه برجسته گونه مشخص و گرد اتصال سر و گردن قوی و حجیم، یال پرپشت، دم در موقع راه رفتن فواره‌ای و قوس‌دار پایین آمده، به علت بلندی گردن جدوگاه معمولا نامشخص، کپل پرحجم و قوی، قسمت جلویی سینه عریض و عضلانی، سینه مدور عریض و عمیق می‌باشد. شکم به صورت استوانه‌ای مدور در امتداد سینه قرار دارد. اسب کردی از نظر رنگ متنوع است و به رنگ‌های سیاه، سفید، کرنگ و کهر دیده می‌شود.
بطور کلی اسب کردی، اسبی است پرنفس و از استقامت بالایی برخوردار است. قدرتمند و عضلانی بوده دارای سربزرگ و ستیغ‌های برجسته گونه، مقاوم برای مسافت‌های بلند و کوهستانی.
باتوجه به خصوصیات ظاهری و توانایی‌ها این اسب به تیره‌های متفاوتی مانند جاف، افشاری، سنجابی و غیره تقسیم می‌شوند.
رنگ جاف سیاه و سفید، اسب افشار بیشتر به رنگ کهر، قره کهر، (قهر) و رنگ اسب سنجابی معمولا به رنگ‌های کهر (کهر روشن) و خرمائی دیده می‌شود.
موارد استفاده: چوگان‌بازی
ارتفاع اسب کردی: کوچکتر از اسب عرب و بین 148ـ145 سانتیمتر است.
جمعیت و پراکنش اسب‌های کرد
در استان‌های غربی کشور دارای جمعیتی در حدود 1000ـ500 سر می‌باشد.
منبع: اطلس رنگی نژادهای اسب‌های ایران و جهان نوشته دکتر علی نصیریان و همکاران – و horse-rider.ir