به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ صید پره یا تورگستر یکی از قدیمی‌ترین روش‌های صید ماهیان استخوانی از جمله ماهی سفید در حاشیه جنوبی دریای خزر (استان گیلان و مازندران) می‌باشد که قدمتی چند صد ساله دارد.
بنابر بعضی از شواهد این نوع ماهیگیری از شهرستان بندر انزلی ابداع و به تدریج در مناطق دیگر حاشیه جنوبی دریای خزر رواج یافته است.
روش صید پره
در این روش یک سر توری که معمولاً ۱۰۰۰ متر طول و ۷ الی ۱۰ متر ارتفاع دارد توسط قایق چوبی بزرگی در دریا به شکل حرف U انگلیسی گسترده می‌شود و سر انتهایی تور با فاصله حدوداً صد متری از نقطه اولیه به ساحل بازمی‌گردد. قطر سوراخ‌های تور پره به اندازه‌ای می‌باشد که تنها ماهیان بالغ را صید کرده و بنابراین در حفظ ذخایر آبزیستی و بچه ماهی‌ها بسیار مؤثر می‌باشد. (بین ۳۰ الی ۴۰ میلی‌متر). پس از گذشت مدتی تور از سر انتهایی آن توسط نیروی وینچ تراکتور به داخل ساحل کشیده شده و جمع می‌گردد. در نتیجه ماهیانی که داخل تور به دام افتاده‌اند به تدریج به سمت ساحل هدایت شده و توسط صیادان جمع‌آوری می‌گردند.
درزمانهای قدیم کشیدن و جمع کردن تور توسط نیروی صیادان و با کمک حیوانات صورت می‌گرفته است و صیادان با خواندن اشعار محلی انسجام و شور ویژه‌ای را ایجاد می‌کردند. اما امروزه این کار توسط نیروی مکانیکی تراکتور صورت می‌گیرد.
آمار اشتغال در زمینه صیادی به روش پره
در حال حاضر بنابر اظهارات اداره شیلات حدود ۱۰۰۰۰ نفر صیاد محلی در قالب ۷۶ شرکت تعاونی پره در استان گیلان و ۲۱ شرکت در استان مازندران مشغول به کار صید در حاشیه جنوبی دریای خزرمی‌باشند. (آمار سال ۱۳۹۳). در هر شرکت تعاونی صید پره حدوداً ۵۰الی ۱۰۰ صیاد مشغول به کار و صیادی می‌باشند و امرارمعاش می‌کنند.
فصل صید ماهیان استخوانی در دریای خزر به مدت ۷ ماه و از ۲۰ مهر هرسال آغاز و تا ۲۰ فروردین سال بعد ادامه می‌یابد. درفصل بهار به دلیل تخم‌ریزی ماهیان استخوانی و به جهت حفظ منابع دریای صید ماهی در دریا ممنوع می‌باشد. صیادان معمولاً آغاز فصل صید را جشن می‌گیرند.
مشکلات کار در روش صید پره
در سال‌های اخیر به دلیل عدم حمایت ازاین صنف زحمتکش و سختکوش از جمله نداشتن بیمه مناسب کاری (صیادی یکی از خطرناکترین مشاغل بشمار می‌آید) و عدم حمایت ارگان‌های مربوطه در تأمین ادوات و ابزار مناسب بسیاری از این تعاونی‌های پره مجبور به تعطیلی شده‌اند. این امر باعث خواهد شد که در دراز مدت این میراث فرهنگی چند صد ساله به فراموشی سپرده شود.
منبع: ویکی پدیا