گوسفند قزل

به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ گوسفند قزل یکی از نژادهای دنبه‌دار است که منطقه زیست آن در ایران، آذربایجان شرقی و مناطق کوهستانی تبریز بویژه کوهپایه‌های سهند و اطراف مراغه، بناب، میانه، آذرشهر، سراسکندر و هشترود می‌باشد و هرچه به طرف بناب و مراغه نزدیکتر می‌شویم گله‌ها بزرگتر شده و بر تعداد گوسفند قزل در آنها افزوده می‌شود و حدود 5/47‌% گوسفندان موجود در استان آذربایجان شرقی را تشکیل می‌دهد.

شکل دنبه که یکی از وجوه تمایز خاص این نژاد است کاملا گرد و دارای دنبالچه مناسب به شکل گلابی بوده و از نیمرخ به صورت S دیده می‌شود و هرچه دنباله از حالت فوق خارج شده باشد به همان اندازه از مطلوبیت گوسفند کاسته می‌شود. رنگ دنبه و سینـه و چـهار قـلم تیـره‌تـر از سایـر نقـاط بـدن می‌باشد.

اکثر گوسفندان در زیر گردن منگوله دارند. بعضی از گله‌داران معتقدند که اصیل‌ترین میش‌ها آنهایی هستند که به رنگ قرمز، حنایی و فاقد شاخ بوده و دارای لکه سفید روی پیشانی باشند. میانگین درصد مواد خشک شیر 8/20‌، میانگین شیر تولیدی سالانه Kg80 – 75، میانگین درصد چربی شیر 7 - 8/6‌%، درصد باروری 89‌%، درصد بره‌زایی 1/124‌%، درصد دوقلوزایی 2/25‌%

خصوصیات ظاهری گوسفند قزل:

رنگ بدن معمولا بین قهوه‌ای روشن تا قهوه‌ای تیره متغیر است .چهار قلم جهت راهپیمایی‌های طولانی در مراتع وکوهستان‌ها مناسب است و رنگ آنها قهوه‌ای ای سیر می‌باشد.

‌نژاد:

گوشتی – شیری

جمعیت گوسفند قزل در استان آذربایجان غربی:

1 میلیون و 800 هزار راس.

خصوصیات ظاهری گوسفند قزل:

خصوصیات تولیدی گوسفند قزل:

خصوصیات تولیدمثلی گوسفند قزل:

منابع: الیاسی زرین‌قبایی قربان. 1381. مطالعه پلی‎مورفیسم ژن بتالاکتوگلوبولین در پنج نژاد از گوسفند با روش PCR-RFLP.

توکلیان جواد. 1378. نگرشی بر ذخایر ژنتیکی دام و طیور بومی‌ایران.

مهندس آرش ساعدی - کارشناس کشاورزی و مشاور علوفه هیدروپونیک