به گزارش «سرویس حیات وحش» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ سنجابها را می‌توان به صورت انفرادی یا جفتی و حتی سه تایی (یک نر و دو ماده) نگهداری کرد. آشیانه‌های نگهداری باید تا جایی که ممکن است بزرگ باشند تا بتوان حیوان را به راحتی پرورش داد و اندازه لانه‌ها بسته به این است که در محیط باز و یا سربسته بکار روند، فرق می‌کند.
اندازه استاندارد برای لانه در محیط بسته به عرض، طول و ارتفاع ۵/۳ متر و در محیط باز ۵/۴ متر است. ستون و یا میله‌ها یا اسکلت لانه که فلزی یا چوبی است با شبکه سیمی پوشیده شده و از داخل به‌شکل محکمی به اسکلت بسته می‌شوند تا از جویدن اسکلت لانه جلوگیری گردد. درون آشیانه‌ها باید دارای کف محکم و بستر آن با کاغذ، تراشه‌های چوب رنگ نشده، ذغال سنگ خشک و یا سنگ‌ریزه پوشیده شده باشد. سعی شود در بستر سنجابها از خاک‌اره استفاده نشود زیرا سبب ایجاد آلرژی و عطسه در حیوان می‌گردد.
شبکه‌های تور سیمی نباید بزرگ‌تر از ۳/۱ در۵/۲ سانتی‌متر باشد. درهای لانه باید در بالا و پایین محکم بسته شود نه توسط قلاب. به این دلیل که سنجابها مرتباً از توری بالا و پایین رفته و احتمال باز شدن درها وجود دارد.
ازآنجایی که سنجابها به‌طور غریزی علاقه‌مند به نقب زدن یا سوراخ کردن زمین هستند، باید کف لانه‌هایی که در محیط باز هستند از بتن، آجرهای فشاری یا توری سیمی ساخته شود.
یکی از دیواره‌های آشیانه باید بجای توری از ورقه چوب یا فلز پوشیده شود تا از نفوذ باد جلوگیری کند.
به منظور فراهم کردن محیط مورد علاقه و مخفی‌گاه در لانه سنجابها باید از شاخه‌های درخت، سنگ، طاقچه، وسایل لوله‌ای، جعبه‌های مقوایی، علف خشک، برگ درخت، پوشال و جعبه‌های آشیانه استفاده کرد.
وجود شاخه‌های درخت برای جویدن ضروری هستند چون سنجاب نیاز دارد که دندان‌هایش را در اثر ساییدن تمیز و آراسته نگه دارد و از رشد بیش از حد آنها جلوگیری کند.
به یاد داشته باشید که لانه سنجاب را نزدیک به تلویزیون قرار ندهید، زیرا حیواناتی که لانه آنها نزدیک تلویزیون باشد دچار اضطراب شدیدی می‌شوند. مواجهه طولانی آن می‌تواند منجر به مرگ و یا کاهش نوزادان در هر زایمان شود.
هر سنجاب بالغ به یک جعبه آشیانه نیاز دارد تا به‌راحتی بتواند از آن استفاده کرده و استراحت نماید. اندازه جعبه برای لانه‌های داخل منزل تقریباً به ابعاد طول ۲۰، عرض و ارتفاع ۱۵ سانتی‌متر و برای آشیانه‌های محیط باز بهتر است که بزرگ‌تر باشد تا بتوان درزمستان آنرا عایق‌بندی بیشتری کرد. در غیر این صورت خطر سرما سنجابها را تهدید می‌کند.
این لانه‌ها می‌تواند روی زمین یا کمی بالاتر روی دیواره لانه متصل شود و با یک سوراخ ورودی به قطر ۵ سانتی‌متر که داخل لانه را دور از منبع نور نگه می‌دارد، قرار گیرد. سقف این لانه‌ها باید قابلیت بازشو داشته باشد تا بتوان به سادگی آنها را پاک‌سازی نمود و بهترین زمان برای تمیز کردن لانه‌ها ماهی یک بار و در زمستان هر سه هفته یک بار است.
پس از اینکه بچه سنجابها از شیر گرفته شدند یعنی ۸ تا ۱۰ هفتگی می‌توان لانه را تمیز کرد و زمانی که لانه پاک‌سازی شد باید مقداری دانه‌های خوراکی جایگزین غذاهای اندوخته‌ای گردد که در حین تمیز کردن از آشیانه برداشته شده است.
بهتر است مواد لانه‌گزینی (علف خشک، خرده‌های کاغذ و…) را در اوایل فصل پائیز به‌منظور استفاده سنجابها برای زمستان در اختیار آنها قرار داد. گرم کردن مصنوعی محل آنها ضرورتی ندارد، اما وجود تهویه خوب بسیار مهم است.
نظافت محل نگهداری سنجاب
سنجابها نیز (مانند همستر) اغلب در گوشه خاصی از لانه ادرار یا مدفوع می‌کنند. این لانه را می‌توان هر روز تمیز کرد. البته سنجاب مدفوع‌خواری نیز دارد و نباید فرصت این کار را به او داد. لانه سنجاب و ظروف غذا نیز باید مرتباً تمیز شده و باقی‌مانده‌های سبزی و میوه هر روز جمع شوند.
کل لانه را می‌توان سالی ۳-۲ بار تمیز کرده و بستر را تعویض کرد.
سنجاب ایرانی از پستانداران خاص ایران است که جثه‌ای متوسط با طول سر و تنه ۱۹۲ تا ۲۳۰ میلی‌متر، دمی بلند و پشمالو به طول ۱۲۸ تا ۱۳۸ میلی‌متر دارد. موهای پشت بدن به رنگ خاکستری متمایل به قهوه‌ای و زیر بدن زرد رنگ است. رنگ موهای سرو سطح پشتی دم قرمز حنایی و سطح زیرین دم روشن‌تر می‌باشد.
بطورکلی هرچه از نواحی شمالی جنگل‌های زاگرس به طرف جنوب پیش رویم از رنگ حنایی کاسته می‌شود بطوری که در قسمت‌های جنوبی رنگ به زرد نخودی تغییر می‌کند. بطورکلی رنگ قرمز سر و دم، این سنجاب را از سایر سنجاب‌های ایرانی متمایز می‌کند.