به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ نام دیگر قرقاول مسی (Soemmering) می‌باشد. قرقاول مسی (copper pheasant) از دسته قرقاول‌های دم‌دراز شمرده می‌شود و از مهم‌ترین نژادهای این گونه است و به اسم قرقاول دم‌دراز مسی نیز شهرت دارد. در ایران نیز این نژاد قرقاول را با نام‌های (قرقاول مسی و قرقاول سیمین) شناخته می‌شود، ممکن است نام سیمین برگرفته از نام مسی باشد که در فارسی به سیمین ترجمه شده است!
قرقاول مسی شامل پنج زیرگونه با نام‌های scintillans ،soemmeringii ،intermedius Soemmering ،iljimae می‌باشد، که زیرگونه (iljimae) بسیار زیباتر بوده و دم بلندتری دارد.
خصوصیات ظاهری قرقاول مسی
اندازه قرقاول‌های مسی نر ۸۷ الی ۱۳۶ سانتی‌متر می‌باشد، جنس نر این نژاد دارای دمی بلند و زیباست که تقریباً دوبرابر طول بدنش است. اندازه قرقاول مسی ماده حدود ۵۱ الی ۵۴ سانتی‌متر است.
قرقاول مسی نر رنگی قهوه‌ای مایل به قرمز مسی دارد که با تابش کوچک‌ترین اشعه نور می‌درخشد و به رنگ طلایی و مسی براق و درخشنده درمی‌آید. اگرچه قرقاول مسی ماده نسبت به نر کوچک‌تر است و از جلا و رنگ‌آمیزی کمتری برخوردار است ولی به رنگ قهوه‌ای با سایه‌های سیاه، سفید، قهوه‌ای تیره و یک نوار سفید و در برخی قرمز در زیر چشم می‌باشد.
تغذیه
قرقاول مسی پرنده‌ای همه‌چیزخوار است و رژیم غذایی‌اش در طبیعت شامل بذر و دانه گیاهان کف جنگل، کرم خاکی، حشرات و لارو حشرات، خرچنگ‌های کوچک و میوه‌های وحشی می‌باشد.
در اسارت نیز می‌توان آنها را با دانه انواع غلات، دان صنعتی طیور، پلیت قرقاول و کنسانتره و میوه‌ها و سبزی‌های تازه تغذیه نمود.
پراکندگی و زیستگاه قرقاول مسی
قرقاول مسی بومی کشور ژاپن و جزایر هونشو، شیکوکو و کیوشو در ژاپن می‌باشد. زیستگاه آنها شامل مناطق کوهستانی و جنگل‌های متراکم درختان پهن برگ و مخروطی در ارتفاعات ۱۸۰۰ متری از سطح دریاست.
وضعیت بقاء
درگذشته قرقاول مسی در زیستگاه‌های طبیعی خود از جمعیت مناسبی برخوردار بود ولی امروزه به دلیل تخریب زیستگاه‌ها و آلودگی هوا، همچنین شکار در وسعت زیاد به‌عنوان نوعی ورزش و تفریح، به گونه‌ای در معرض تهدید تبدیل شده است.
امروزه قرقاول مسی پرنده‌ای نادر به‌شمار میرود و به‌ندرت در زیستگاه طبیعی خود دیده می‌شود، به نظر می‌رسد دربین ۵ زیرگونه قرقاول‌های مسی زیرگونه (ijimae) بیشتر ازهمه در معرض تهدید قرار دارد.
محل نگهداری قرقاول مسی
باتوجه به اندازه جثه و دم بلند قرقاول مسی هرچه فضای نگهداری‌اش بزرگ‌تر باشد برای حفظ سلامت پرنده و فعالیت‌های زیستی و تولیدمثلی مناسب‌تر خواهد بود. برای نگهداری یک جفت از نژاد مسی به فضایی با ابعاد ۱۰ مترمربع به بالا نیاز است.
در صورتی که فضای محل نگهداری کوچک باشد حتماً باید ارتفاع سقف را بیشتر از۱۵۰ سانتی‌متر در نظر بگیرید تا از برخورد قرقاول در هنگام پرواز با دیواره‌های قفس و آسیب‌دیدگی جلوگیری شود.
محل نگهداری از این قرقاول‌ها باید محیطی محصور و پوشیده شده با توری و مسقف باشد، بستر مناسب برای لانه نیز باید مخلوطی از مواد طبیعی مانند کاه و کلش یا خاک دستی باشد.
این بستر مناسب مانع از نفوظ رطوبت و عایق در برابر سرماست و از پاهای حساس قرقاول در برابر زمین سخت محفاظت می‌کند.
محل نگهداری این پرنده بهتر است با مصالح طبیعی و تخته سنگ و درختچه تزئین گردد تا هرچه بیشتر به محیط طبیعی زندگی‌اش شبیه شود، محیط شبه طبیعی برای تولیدمثل و استتار قرقاول‌ها مناسب می‌باشد.
زاد و ولد
سن بلوغ قرقاول مسی حدود سال اول زندگی‌اش است.
شروع زمان تولیدمثل آنها با شروع فصول گرم سال و ماه‌های مارس، آوریل، می و ژوئن است، در طول این ماه‌ها قرقاول‌های نر با حرکات عاشقانه و نمایشی سعی به جلب ماده‌ها کرده و در مرحله بعد قرقاول ماده بر روی بستر جنگل و لابه‌لای درختچه‌ها اقدام به لانه‌سازی می‌کند و پرنده ماده در هر تخمگذاری بین ۶ الی ۱۲ تخم و به طور میانگین ۷ تخم می‌گذارد و زمان بیرون آمدن جوجه‌ها حدود ۲۴ الی ۲۵ روز است.
نکته مهم:
قرقاول‌های نر نژاد مسی نسبت به ماده‌ها رفتار تهاجمی، خشن و سلطه‌گری زیادی دارند. بنابراین توصیه می‌شود بیش از یک ماده به ازای هر قرقاول نر درنظر گرفته شود همچنین در محل نگهداری فضاهای شبه طبیعی با شاخ و برگ، درختچه‌های طبیعی و تخته سنگ قرار داده شود تا قرقاول ماده بتواند به‌راحتی در آن مخفی شود.
گردآوری و تنظیم: پرنده جنگل