به گزارش «سرویس حیوانات خانگی» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ ویروس هاری گلوله‌ای شکل است قطر آن به ۷۰ میلی‌میکرن و طول آن به ۲۱۰ میلی‌میکرن می‌رسد. ویروس هاری از طریق زخمی که با بزاق آلوده تماس داشته باشد وارد جریان سیستم اعصاب محیطی شده و از آنجا به سیستم اعصاب مرکزی می‌رسد. سپس در آنجا تکثیر یافته و سلول‌های مغزی را ازبین می‌برد. این ویروس تاثیر خود را بر سلول‌های مغزی گذاشته و سگ هیجان زیادی از خود نشان می‌دهد. می غرد، پارس می‌کند و بزاق کف‌مانندی از دهانش سرازیر می‌شود. در این مرحله، سگ همه را گاز می‌گیرد. در این مرحله است که به سگ هار می‌گویند. پس از ظهور چنین علایمی حیوان در طول ۳ تا 10 روز می‌میرد.
هنگامی که سگ هار کسی را گاز می‌گیرد، ویروس‌های موجود در بزاق دهان سگ از طریق زخمی که توسط گاز گرفتگی ایجاد شده وارد بدن انسان می‌شود. در ابتدا در شخص گزیده شده اختلالات و سستی فکری مشاهده شده، سپس تب عارض می‌شود. در این مرحله، شخص مصدوم از خود هیجان زیادی نشان می‌دهد. کم می‌خوابد، وحشت‌زده به نظر می‌رسد. عضلات ناحیه حلق دچار سستی می‌شود و شخص در بلعیدن غذا و نوشیدن آب دچار مشکل می‌شود.
از آب می‌ترسد و به این مرحله از بیماری ترس از آب یا “هیدور فوبی” نیز گفته می‌شود، علایم این بیماری به فاصله ۱ تا ۳ ماه در شخصی که توسط سگ هار گزیده شده باشد، ظاهر می‌شود. چنانچه اعضای فوقانی بدن مثل، گردن، دهان و سر مورد گاز گرفتگی قرار گرفته باشد، ظهور علایم در مدت کمتری صورت می‌گیرد.
بیشتر بدانیم:
آیا بیماری هاری ریشه‌کن شده است؟
آشنایی با بیماری هاری
بیماری‌های کشنده در سگ‌ها
در صورت گاز گرفتگی توسط حیوان هار، فوراً ناحیه زخم شده را باید ضدعفونی کرد و در مدت سه روز آمپول ضدهاری باید به شخص تزریق گردد. سگ هار نیز می‌بایست مدت 10 روز در محلی نگهداری و مراقبت شود. چنانچه در مدت 10 روز پس از گاز گرفتن، سگ نمیرد، احتیاج به درمان شخص بر علیه بیماری نیست. زیرا سگ هار پس از گاز گرفتن شخص به فاصله‌ی پنج روز می‌میرد.
در گذشته روش تزریق آمپول ضدهاری بدین طریق بود که به نسبت شدت آلودگی زخم، ۱۴ روز پس از گازگرفتگی به شخص دارو تزریق می‌شد. در اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰ واکسن جدیدی آزمایش شد. امروزه در صورت گاز گرفتگی، به نسبت محدوده‌ی گاز گرفتگی و تعداد زخم‌ها، ۱۰ تزریق می‌بایست صورت گیرد. ویروس هاری بر روی روباه، شغال، گربه و موش مؤثر است. اما به ندرت توسط این حیوانات به انسان منتقل می‌شود. زیرا انسان تماس کمتری با این حیوانات دارد.
منبع: سایت دامپزشکان