به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ این نوشته توضیحی مختصر دررابطه با اثرات مختلف استفاده از پری‌بیوتیک‌ها برسیستم ایمنی، عملکرد و شاخص‌های تولید طیور خواهد داد.
تاثیر پری‌بیوتیک بر روند درمان بیماری‌ها:
پری‌بیوتیک‌ها یکی از رویکردهایی هستند که پتانسیل لازم برای افزایش شانس در مبارزه با گسترش و سرایت بیماری‌ها در طیور و آلودگی‌های بعدی در محصولات طیور را داراست.
یکی از مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار برای رسیدن به اهداف مورد انتظار برای عملکرد غذاها، عملکرد دستگاه گوارش طیور است و در این میان عواملی که کنترل - زمان عبور - حرکات روده و - تحرک مخاط و نیز عواملی که - تکثیر سلول‌های پوششی را تنظیم می‌کنند، از هدف‌های مورد انتظار عملکرد دستگاه گوارش می‌باشد که با تعادل میکروفلورهای کولون (روده بزرگ) وکنترل مواد مغذی قابل دسترس زیستی (یون‌ها به‌صورت خاص)، باعث تغییر فعالیت ایمنی دستگاه گوارش (معده و روده) شده و به فعالیت غدد درون ریز سیستم گوارش کمک خواهد کرد.
درنهایت، برخی ازعملکردهای سیستمیک مانند هموستاز چربی نیز به‌طور غیرمستقیم توسط هضم یا تخمیر، مواد غذایی را تحت تاثیر قرارداده و نشان‌دهنده اهداف امیدوارکننده‌ای است.
لاکتوباسیل‌ها از جمله فلور طبیعی ساکن در چینه‌دان جوجه‌ها، معده موش‌ها و موش‌های صحرایی و قسمت انتهایی روده باریک در انسان هستند. درچنین مکان‌هایی با سرعت عبور بالا، باکتری باید به صورتی پایدار و محکم به سلول پوششی مخاط بچسبد.
بسیاری از کلنی‌های باکتریایی به دیواره روده می‌چسبند و مانند پربیوتیک عمل می‌کنند که خود دلیلی برای عدم حرکت کلنی‌ها در امتداد حرکات دودی دیواره روده است. این اثر مانع بیماری‌زایی کلنی باکتریایی در امتداد دیواره روده شده و مانع ازگسترش بیماری می‌شود.
مطالعات فراوان نشان داده است که پری‌بیوتیک‌ها عوامل بیماری را مهار می‌کنند و اختلال در میکروب‌های روده توسط آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند استعداد ابتلا به بیماری را بالا برد، اما افزودن پربیوتیک‌ها مقاومت دربرابر سرایت بیماری را افزایش می‌دهد.
مکانیسم‌های ارائه شده برای مهار عوامل بیماری توسط میکروب‌های روده شامل: رقابت برای مواد مغذی، ایجاد عوارض و ترکیبات سمی (اسیدهای چرب فرار، pH پایین و باکتروسین‌ها)، رقابت برای جایگاه‌های اتصال درسلول‌های پوششی روده و تحریک سیستم ایمنی بدن است.