به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ هنگامی که یک گله گرفتار بیماری است، شناسایی مرغ‌های سالم از مرغ‌هایی که به درجات مختلف بیمار هستند یک کار معمولی است.
بنابراین لازم است که هرچه زودتر، هنگامی که تنها برخی از مرغ‌ها بیمار هستند بتوان آنها را شناسایی کرد.
با این که مدیر مرغداری از روی شواهدی که دردست دارد می‌تواند برخی از بیماری‌ها را شناسایی کند، اما احتمال کمی هست که بتواند به همه بیماری‌ها پی ببرد. به هرحال، هر چه زودتر بتواند وجود بیماری در گله را ببیند، می تواند اقدام مناسبی انجام دهد. اگر نوع بیماری را شناسایی کند، می‌تواند برنامه درمانی را آغاز نماید، و یا نمونه‌ها را برای آزمایش و شناسایی بیماری به آزمایشگاه بفرستد، و یا با یک کارشناس مشورت نماید. اقدام زود هنگام، نه تنها به مدیر شانس می‌دهد که بیماری را درمان کند، بلکه ممکن است در جلوگیری از گسترش بیماری به دیگر گله‌ها، به او کمک نماید.
مشخصات یک مرغ سالم:
1 - فعال و هوشیار است
2 - اندازه وزن او نسبت به نژاد، سن و جنس او عادی می‌باشد.
3 - لنگش پا و فلجی ندارد.
4 - زخم ندارد.
5 - بدشکلی یا نقص عضو ندارد.
6 - چشم‌ها و سوراخ‌های بینی او تراوشات ندارد.
7 - پرهای پیرامون مقعدش آلوده نیست.
8 - تورم ندارد.
9 - کلاً دارای پروبال خوبی، بسته به این که درحال تولک رفتن یا تخمگذاری است می‌باشد.
بیشتر بدانیم:
کنترل و پیشگیری بیماری مارک
میکروفلور عادی دستگاه گوارش مرغ‌ها
فرهنگ مصرف افزودنی‌ها در مرغداری‌ها
یک مرغ بیمار برخی یا همه نشانه‌های زیر را نشان می‌دهد:
• کنار کشیدن - پرندگان بیمار معمولاً خود را از سر راه دیگران کنار می‌کشند و به یک جای آرام پناه می‌برند.
• قوز کردن - اغلب مرغ‌های بیمار حالت قوز کرده دارند و پرهایشان ژولیده است و چشم‌هایشان تقریباً بسته است.
• اسهال - معمولاً با وجود پرهای آلوده پیرامون مقعد مشخص می‌شود.
• فلجی - پاها، بال‌ها یا گردن فلج هستند.
• عطسه و یا سرفه که ممکن است همراه با ترشحات از بینی باشد.
• وجود خون در مدفوع
• تورم مفاصل
• زخم
• ازدست دادن وزن - این، هنگامی پیش می‌آید که مرغ‌ها دچاریک بیماری مزمن باشند، مانند بیماری «مارک».
• دگرگونی ناگهانی در خوردن خوراک و نوشیدن آب- بیشتر وقت‌ها، این نخستین نشانه ناخوش بودن است.
• آهسته شدن رشد یا کاهش در تخمگذاری.
در مدیریت بهداشت و پیشگیری از بیماری‌ها در مرغداری باید گفت:
دیدن شمار اندکی از مرگ‌ومیر مداوم مرغ‌ها در گله، امری طبیعی است اما به هرحال، می‌باید برای کاستن از همین مرگ‌ومیر اندک «معمولی» هم بکوشیم، سطح مرگ‌ومیر معمولی در مرغداری‌های گوشتی تا 40 روزگی 4درصد، برای مرغ‌های تخم‌گذار و مرغ‌های مادر جانشین تا رسیدن به اوج تخمگذاری کمتر از 5% و برای مرغ‌های تخم‌گذار و مادر کمتر از 1% در طی 28 روز می باشد.
در مناطقی که احتمال بروز بیماری همیشه بالاست، برای پیشگیری بیشتر از بیماری، در کنار مدیریت مناسب، «پروتکسین» را برای هر ده‌هزار جوجه به میزان 250 گرم در حجم معنی از آب یک بار در روز به مدت 5-3 روز بی‌افزایید.
منبع: نیکوتک
برگردان فارسی از مجله مرغداری Hub Poultry