دو هفته اول پرورش جوجه‌های گوشتی، بحرانی‌ترین زمان پرورش محسوب می‌شود. به طور معمول قبل از شروع تخمگذاری در گله مادر گوشتی، یک برنامه خاص واکسیناسیون صورت می‌پذیرد و در پی واکسیناسیون بالطبع بدن مرغان مادر در برابر واکسن تولید آنتی‌بادی مادری خواهند نمود. این آنتی‌بادی تولیدی از طریق سیستم گردش خون مادر به زرده تخم مرغ منتقل می‌گردد و بنابراین هنگامی‌که کیسه زرده در جوجه تازه از تخم در آمده جذب می‌شود متعاقبا آنتی بادی موجود در کیسه زرده نیز جذب می‌گردد. اگر در اوایل دوره پرورش، جوجه‌های گوشتی تحت مدیریت مطلوبی قرار گیرند در طی شش روز اول کیسه زرده بطور کامل جذب خواهد شد. یکی از عواملی که می‌تواند روند جذب آنتی بادهای مادری را از طریق كیسه زرده مختل کند، استرس می‌باشد. استرس باعث انقباض رگ‌های خونی اطراف کیسه زرده می‌شود و نهایتا انتقال و جذب آنتی بادی‌ها و سایر مواد مغذی را از طریق عروق مزانتریک بلوکه می‌کند. استرس ممکن است به دلایل زیر باشد:
۱- گرما یا سرمای بیش از حد سالن
۲- بالابودن بیش از اندازه رطوبت بستر
۳- تراکم گاز آمونیاک
۴- محدودیت دسترسی به آب و دان
۵- رشد عوامل بیماری‌زا در سالن
۶- واکسیناسیون در اوایل روزهای پرورش
جوجه‌ها قادر به تنظیم درجه حرارت بدنشان نیستند تا اینکه به سن یک هفتگی برسند بنابراین نیاز به منابع گرمازا مناسب که تا سن یک هفتگی قادر به تولید مقادیر کافی از BTU باشند و دمای بدن جوجه را در حد ۱۰۴ الی ۱۰۶ فارنهایت (۴۰ الی ۴۱ درجه سانتیگراد) ثابت نگه دارند، احساس می‌شود. پس از سپری شدن هفتمین روز پرورش، مغز جوجه قادر به تنظیم و کنترل حرارت بدن جوجه شده و از این روز به بعد کنترل درجه حرارت بدن مستقیما توسط مغز صورت می‌گیرد و لذا حرارت بدن جوجه در حدود ۴۰ الى ۴۱ ثابت باقی می‌ماند. لذا بعضی از پرورش دهندگان بعد از هفته اول مادرهای مصنوعی موجود در سالن پرورش را خاموش می‌کنند و از سایر تجهیزات گرمایشی برای تنظیم درجه حرارت داخل سالن استفاده می‌کنند تا نهایتا با بازدهی مناسب، دمای سالن پرورش را به طور ثابت در ۳۷ درجه سانتیگراد نگه دارند.
