به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ پلیموت راک (Plymouth Rock) یکی از قدیمی‌ترین نژادهای مرغ و خروس آمریکایی است که در انگلستان و ایالات متحده امریکا بسیار محبوبیت دارد. نژادی بسیار رام، مقاوم و دومنظوره است که در اصل برای تولید مرغ گوشتی استفاده می‌شده است.
از دوران پیش از پایان جنگ جهانی دوم به‌عنوان منبع بسیار خوبی از گوشت مرغ و تخم‌مرغ، از نقطه‌ای به نقطه‌ی دیگر منتقل می‌شد.
تنها مرغی که می‌توانست با کیفیت گوشت و توان تخم‌گذاری بالای این پرنده رقابت کند نژاد رد آیلند قرمز (Rhode Island Red) بود.
پتیموت راک‌ها طیوری بزرگ‌جثه هستند با عمری طولانی که در گونه‌های مختلف بسیاری وجود دارند. برخی از گونه‌ها مرغان تخمگذار خوبی بوده و برخی دیگر برای تولید گوشت پرورش می‌یابند.
شکل ظاهری طیور پلیموت‌راک
بدنی بزرگ به‌شکل مثلث و سینه‌ای کامل، و پشتی بلند و پهن دارند. پرها بخصوص در ناحیه شکم بسیار نرم و رها می‌باشد. پوست بدن و پاهای آنها زرد رنگ بوده، صورت، تاج و لاله گوشی قرمز رنگ دارند، نوکی به رنگ کرمی روشن و چشمانی عسلی داشته و دارای تاجی بلند و متوسط هستند.
پرهایی بسیار نرم به رنگ گل‌باقالی دارند. شکمی پر و عمیق دارند که نشانی از مناسب بودن آنها جهت تخم‌گذاری است.
رنگ پرهای دو جنس نر و ماده کمی متفاوت است؛ راه‌راه سیاه و سفید پرهای نرها بصورت مساوی بوده و هر پر به نوکی تیره ختم می‌شود. اما پر ماده‌ها کمی سیاهی بیشتری داشته که باعث می‌شود درکل ظاهر مرغ تیره‌تر دیده شود.
وزن متوسط
خروس: 3/4 – 4/3 کیلوگرم
مرغ: 3/0 – 3/4 کیلوگرم
جوجه خروس: 3/65 کیلوگرم
پولت (جوجه مرغ): 2/7 کیلوگرم
گونه‌ی پلیموت‌راک بانتام (Plymouth Rock Bantam)
خروس: 1/4 کیلوگرم
مرغ: 1/2 کیلوگرم
رنگ تخم‌مرغ: قهوه‌ای و کرمی
خلق و خوی و تخم‌گذاری پلیموت‌راک
پلیموت‌راک‌ها تخم‌گذارانی بسیار خوب با تخم‌هایی بزرگ و قهوه‌ای رنگ هستند. به‌طور متوسط حدود 200 تخم در سال می‌گذارند که برابر با 4 تخم در هفته است.
در دو سال اول زندگی بهره‌وری بسیار خوبی داشته که در سال سوم روبه کاهش می‌رود. اما مرغانی وجود دارند که در دهمین سال تخم‌گذاری خود می‌باشند.
ازنظر جوجه‌درآوری خیلی شناخته‌شده نبوده اما می‌توان با مدیریت مناسب آنها را به نشستن روی تخم‌ها و جوجه‌درآوری تشویق کرد.
جوجه‌ها به‌سرعت رشد کرده و بالغ می‌شوند و درصورت تمایل تا سن 8 – 12 هفتگی می‌توان به‌عنوان طیور گوشتی از آنها استفاده کرد.
پلیموت‌راک‌ها پرندگانی بسیار آرام، دوست‌داشتنی و مطیع بوده و با همه کنار می‌آیند، جنگ و نزاع در بین آنها خیلی کم پیش آمده و خوی تهاجمی ندارند با این‌حال باتوجه به جثه بزرگشان، اگر به دلایلی پرخاشگر شوند بسیار مشکل‌ساز خواهند بود.
بسیار جستجوگر و کنجکاو بوده و علاقه زیادی به گشتن برای غذا دارند اما اگر فضای کافی برای آنها فراهم شود اسارت را نیز به‌خوبی تحمل می‌کنند.
مشکلات سلامتی
پلیموت‌راک نژادی سالم و مقاوم است و هیچ بیماری خاصی به‌جز ابتلا به انگل‌های متداول، در آنها وجود ندارد.
خروس‌ها تاج‌های بزرگی دارند بنابراین باید در هوای سرد از یخ‌زدگی آنها مراقبت کرد.
ژنتیک خوبی داشته و معمولاً پرندگانی سالم با عمری طولانی هستند که درصورت مراقبت صحیح می‌توانند 10 – 12 سال عمر کنند.
نگهداری از پلیموت‌راک
ازآنجایی که نژادهای بسیار آرام و صمیمی هستند خیلی راحت رام شده و با کودکان و خانواده رابطه‌ی خوبی برقرار می‌کنند. آنها از قدرت پرش خوبی برخوردار نبوده بنابراین نیازی به حصار بلند نخواهند داشت.
خروس‌هایی آرام و جوجه‌هایی پرحرف؛ آنها صدا و نجواهای عام طیور مانند صداهای هنگام تخک‌گذاری را دارند اما خروس‌ها بجای آوازهای بلند سحرگاهی، تمایل بیشتری به نجوا کردن دارند، که این خصوصیت همسایگان شما را راضی‌تر خواهد کرد.
نگهداری از آنها بسیار ساده است و می‌تواند گزینه مناسبی برای مبتدیان باشد. دربرابر مدیریت ضعیف بسیار مقاوم بوده و به‌خوبی می‌توانند از خود مراقبت کنند.
گونه‌های استاندارد پلیموت راک
درحال حاضر 7 گونه‌ی پذیرفته‌شده از نژاد پلیموت‌راک در آمریکا وجود دارد که در ادامه ذکر شده‌اند:
- راه‌راه (Barred)
- آبی (Blue)
- کرم‌قهوه‌ای (Buff)
- کلمبیایی (Colombian)
- کبکی (Partridge)
- نقره‌ای (Silver Penciled)
- سفید (White)
به‌غیر از گونه‌ی راه‌راه و سفید، همگی گونه‌هایی نادر و کمیاب هستند.
منابع: poultryhub – thehappychickencoop
ترجمه: مهسا احمدزاده