به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ اسب نژاد هانگرین هاف‌برد (hungarian halfbred horse) اسبی بی‌پروا و نترس است بنابراین آنها را برای موقعیت‌های پرسرو صدا و خطرناک مناسب می‌دانند. آنها اسب‌های جنگی قوی‌ای هستند، سر بزرگ و شاخصی دارند که با آن شناخته می‌شوند. در طبیعت به رنگ‌های قوه‌ای و بلوطی دیده می‌شوند اما رنگ خاکستری آن نیز پرورش داده می‌شود.
طبیعت نترسی که دارند آنها را به اسب‌های مبارزه‌ی خوبی تبدیل کرده است. بخوبی کنترل می‌شوند اما از دیگر اسب‌های جنگی از سلامتی کمتری برخوردارند. استقامت و بنیه خوبی دارند و سرعت و شتاب در آنها متوسط است.
در گذشته مجارستانی‌ها اقدام به پرورش اسب‌هایی با جثه کوچک‌تر می‌کردند. از دهه 1960 میلادی همزمان با این روند به پرورش و تولید اسب‌های تفریحی و ورزشی روی آوردند. آنها برای تولید اسب‌های متناسب با نیازهای روز اسب‌های هانورین و هلشتاین برای آمیزش با اسب‌های فوریوزو و گیلدران استفاده کردند. اسب گیلدران از هر جهت مانند اسب آنجلو عرب مجارستانی است و منشا آن به نریان عربی به نام گیلدران سنیور برمی‌گردد که در سال 1816 میلادی به مجارستان وارد شد.
پسر اسب گیلدران یعنی گیلدران دوم با استفاده از یک مادیان اسپانیایی اصلاح و پایه‌گذار نژادی شد که نام آن را به همراه دارد. برای اصلاح این نژاد در ابتدا از مادیان‌های مختلفی استفاده شد ولی بعدها از نژاد تروبرد و سرانجام از اسب عرب استفاده شد. این آمیزش‌ها منجر به تولید اسبی مناسب برای چهار نعل گردید. این نژاد مهم در مرکز اصلی پرورش اسب مجارستان اسب هانگرین برد نامیده شد و در داربی انگلستان در سال 1876 میلادی برنده شد.
هیبریدهای مجارستانی در ورزش گاری‌رانی بین‌المللی فور- این- هند موقعیت ویژه‌ای به دست آوردند جایی که نه تنها برای گاری‌ران‌های ماهر قدیمی بلکه برای چند ملت اروپایی دیگر به خصوص سوئیس و انگلستان هم مسابقه داده‌اند.
منبع: اطلس رنگی نژادهای اسب‌های ایران و جهان نوشته دکتر علی نصیریان و همکاران